Το συγκεκριμένο τμήμα με την αγγλική ονομασÎ! �α «Materials Science and Engineering» αριθμεί τουλάχιστον 60 χρόνια λειτουργίας σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Το μεγάλο πρόβλημα που θεωρητικά πολεμάμε όλοι μαζί (δυστυχώς θεωρητικά μόνο), από την ημέρα της ίδρυσης του Τμήματος, είναι η ένταξη και εγγραφή των αποφοίτων στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας και η απόκτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων που μέχρι σήμερα φυσικά είναι ανύπαρκτα. Η προσπάθεια του Πανεπιστημίου υποβαθμίζεται συνεχώς, κάθε χρόνο, αφού λόγω των χαμηλών βάσεων (το τμήμα δεν προτιμάται στα μηχανογραφικά δελτία λόγω της ανύπαρκτης ! έστω και θεωρητικά επαγγελματικήÏ! ‚ απο κατάστασης και των ανύπαρκτων επαγγελματικών δικαιωμάτων) το επίπεδο των νεοεισαχθέντων φοιτητών είναι σχετικά χαμηλό, αντιμετωπίζοντας παράλληλα σοβαρά προβλήματα και δυσκολίες για την αποφοίτησή και την ολοκλήρωση των σπουδών τους.
Οι προσπάθειες που έκανα για να ενημερώνομαι σχετικά με την εξέλιξη του όλου θέματος είναι πραγματικά άπειρες. Από την πρώτη μέρα λειτουργίας του Τμήματος όλοι λένε πως η απόκτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων είναι θέμα χρόνου. "ΟΛΟΙ (ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΜΗΜΑΤΩΝ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ, ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ, ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ κ.λπ.)"
Συνοψίζοντας, φανταστείτε μετά από 5 χρόνια σπουδών να διοχετεύονται στην αγορά εργασίας κάθε χρόνο εκατοντάδες απόφοιτοι όλα αυτά τα χρόνια (11 χρόνια) χωρίς φυσικά κανένα απολύτως νόημα και χωρίς να υπάρχει ούτε η παραμικρή πιθανότητα πρόσληψης αφού νομικά δεν υφίσταται κανένα επαγγελματικό δικαίωμα.
Αν αυτό δεν είναι σημαντικό πρόβλημα για την δομή και λειτουργία της Παιδείας της χώρας μας τότε ποιο είναι; Για ποιόν λόγο υπήρξε και υπάρχει αυτή η καθυστέρηση; Πόσο άλλο να απογοητευτούμε;
Σας παρακαλώ λοιπόν ειλικρινά για τις όποιες ενέργειες σας προκειμένου να μας βοηθήσετε με οποιονδήποτε τρόπο, στο να μπορέσουμε όλοι οι απόφοιτοι του συγκεκριμένου τμήματος να απαντήσουμε στα εξής «απλά» παρακάτω ερωτήματα για:
1) Το πώς ακριβώς θα πρέπει να νοιώθουμε;
2) Τι πρέπει να απαντούμε στο ερώτημα γιατί σπουδάσατε;
3) Τι πρέπει να πούμε στους γονείς μας σε όλες τις πιθανές ερωτήσεις που φανταζόσαστε;
4) Αν θα πρέπει να πιστέψουμε ότι τελικά όλα αυτά τα χρόνια πήγανε χαμένα;
5) Ποιες ενέργειες θα πρέπει να κάνουμε και σε ποίον φορέα να απευθυνθούμε ώστε να πάρουμε κάποιες σαφείς απαντήσεις για το αν τελικά μετά από τόσα χρόνια θα καταφέρουμε όχι να βρούμε κάποια εργασία αλλά για το αν θα μπορέσουμε να συμμετάσχουμε σε κάποια διαδικασία επιλογής προσωπικού, είτε σε δημόσιο, είτε σε ιδιωτικό φορέα;
Θα ήθελα επίσης να σας ενημερώσω πως το παρόν κείμενο είχε ως αρχικό παραλήπτη την αρμόδια Υπουργό Παιδείας χωρίς όμως να λάβω ποτέ καμία απάντηση. Κοινοποιήθηκε επίσης στον Πρωθυπουργό της κυβέρνησης απ’ όπου επικοινώνησαν μαζί μου τηλεφωνικώς για να μου επισημάνουν την αναγκαιότητα και την σπουδαιότητα της επικοινωνίας με τον Πρωθυπουργό και τίποτε άλλο. Ελπίζω αυτή μου η προσπάθεια να αποδώσει κάτι περισσότερο.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
