Αφού μέχρι και σήμερα 25 Οκτωβρίου, δεν έτυχα κάποιου διορισμού με καλούν στο τηλέφωνο από την Δευτεροβάθμια Δνση του Πειραιά να αναλάβω Ωρομισθία 11 ωρών στο Μουσικό σχολείο Πειραιά στην ειδικότητα της Βυζαντινής. Λέω κι εγώ αφού δεν βλέπω να με καλούν ως Αναπληρωτή ας αποδεχτώ τη θέση. Έτσι κι αλλιώς εντός Αττικής είναι, κάποια προϋπηρεσία θα μαζέψω, και λίγα χρήματα θα πάρω, όποτε εγκριθούν. Εξάλλου στις εποχές που ζούμε ό,τι μαζεύει κανείς καλό είναι. Έλα όμως που «επλανήθην πλάνην οικτράν». Μετά από 2 ώρες μου τηλεφωνούν πάλι και με ενημερώνουν ότι έκαναν λάθος! Το Υπουργείο τους ενημέρωσε ότι από φέτος οι ΤΕ16 θα καλούνται μόνο για 4 ώρες Ωρομισθία. (Σημειωτέον ότι καλούν τους λεγόμενους «Αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου» για τις 11 ώρες- κάνουν δηλ. τη δουλειά που έκαναν οι απλοί Ωρομίσθιοι και τους χρυσώνουν το χάπι ονομάζοντάς τους «Αναπληρωτές»).
Η αντίδρασή μου ήταν άμεση. Απέρριψα μετά πολλών «επαίνων» την πρόταση. Πρόκειται για κοροϊδία του κλάδου, εξευτελισμό της προσωπικότητάς μου και για πορεία τελικής εξόντωσης των ΤΕ16. Σκεφτείτε μόνο την ταλαιπωρία, την βενζίνη, τα εισιτήρια για να πας στο σχολείο και να πάρεις λίγες πενταροδεκάρες μετά από μήνες. Αίσχος!
Ο κλάδος μας εξοβελίζεται από την εκπαίδευση. Ακυρώνουν την πολύχρονη πείρα μας, την προϋπηρεσία, την παιδαγωγική κατάρτιση και την εξειδίκευση μας και διορίζουν στη θέση μας νεαρούς απόφοιτους των Μουσικολογικών σχολών χωρίς την παραμικρή εκπαιδευτική πείρα και με μηδενική προϋπηρεσία. Μήπως όμως είμαστε οι μόνοι που απαξιώνονται σ’ αυτή τη χώρα; Δεν πιστεύω ότι θα με ακούσει κανείς. Απλώς βγάζω τον πόνο και την αγανάκτησή μου.
