Στην Ελλάδα ωστόσο, τα πράγματα έχουν ξεφύγει προ πολλού. Οι έννοιες αξιοπρέπεια και αξιοκρατία δεν υφίστανται, με την ανοχή των πολιτών και των εκάστοτε κυβερνήσεων. Την εποχή αυτή βιώνουμε ακόμα πιο έντονα αυτή την κατάσταση. Πιο συγκεκριμένα, πρέπει να έχεις πολιτικές, οικονομικές, ερωτικές ή οποιασδήποτε φύσεως νόμιμες ή μη νόμιμες συναλλαγές και διασυνδέσεις προκειμένου να βρεις την πιο απλή δουλειά. Του ανειδίκευτου εργάτη. Κι ας έχει φάει τα χρόνια σου στα θρανία.
Στις μέρες μας διαπιστώνουμε το φαινόμενο της δημοσίευσης διαφόρων αγγελιών στα διάφορα sites, οι οποίες μαζεύουν τόνους βιογραφικά και ουσιαστικά οι θέσεις αυτές καλύπτονται από βύσματα και ρουσφέτια έχοντας τάχα το άλλοθι της διαφάνειας. Σκέτη κοροϊδία δηλαδή …
Παλαιότερα, μπορούσε να παρουσιάσει κανείς οποιοδήποτε πρόφαση ή πρόσχημα ώστε να μην προσληφθείς (εμπειρία, σπουδές, ξένες γλώσσες), σήμερα δεν χρειάζεται καν αυτό … Δεν μπαίνουν στον κόπο να σε ειδοποιήσουν, να σε δεχτούν για κάποια συνέντευξη. Σε αγνοούν παντελώς … Κι ας διαθέτεις όλα τα προσόντα …
Οι απολύσεις γίνονται χωρίς πρόσχημα. Άλλα στελέχη αναγκάζονται να παραιτηθούν υποκύπτοντας στον πόλεμο νεύρων ή στις άθλιες εργασιακές σχέσεις αυταρχικών ιδιοκτητών οι οποίοι με πρόσχημα την κρίση έχουν ξεσαλώσει και πρέπει να τους χρωστάς χάρη που τρως ένα κομμάτι ψωμί.
Η σκόπιμη ανεργία έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα.και άνθρωποι που επένδυσαν μια ζωή σε πτυχία, στρατιωτικό, σπουδές και προϋπηρεσίας βρίσκονται στα 30 τους ή στα 50 τους εκδιωγμένοι από ένα σάπιο εργασιακό καθεστώς και εκτός του παραγωγικού ιστού. Για τους μισθούς βέβαια ούτε λόγος … Είναι της πλάκας και δεν αρκούν ούτε για τα λειτουργικά έξοδα …
Ντροπή τους λοιπόν !!! Και ντροπή σε όλους εμάς, ιδιαίτερα σε όσους είναι ή αισθάνονται ‘βολεμένοι’ προς το παρόν διότι δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι τους περιμένει … Ντροπή σε εμάς τους νέους ανθρώπους που δεν έχουμε αλληλεγγύη και πυγμή να αντιταχθούμε στην λαίλαπα μιας προδοτικής κυβέρνησης και μεγάλων συμφερόντων τα οποία θέλουν να μας μετατρέψουν σε σύγχρονους δούλους … Φαίνεται ότι οι Γάλλοι, οι οποίοι στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κλήθηκαν να πολεμήσουν και αναφώνησαν το γνωστό ‘pourquoi’ και παρέδωσαν τα όπλα σχεδόν αμαχητί, σήμερÎ! ± ορθώνουν το ανάστημα τους με θάρρος, αντιστέκονται και πολεμούν … Εμείς, που σε παλαιότερες εποχές ο πρόγονοί μας πρόταξαν τα στήθη τους σε υπεράριθμους και ανίκητους εχθρούς και έγραψαν λαμπρές σελίδες ιστορίας, σήμερα είμαστε απαθείς, ενδοτικοί, μαστουρωμένοι, αδιάφοροι, δειλοί … Δειλοί να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει με αρχές όπως ελευθερία, δικαιοσύνη, αξιοκρατία …
