ΔΕΝ ανέβηκε οπλισμένος και με μπράβους, στη Θεσσαλονίκη του ’63, ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Θα μιλούσε και το’ ξερε η Ασφάλεια. Και πήρε τα μέτρα της. Κατέβασε απ’ την Τριανδρία παρακρατικούς, ανέβασε τους τόνους με κραυγές «αγανακτισμένων» κι αράδιασε τους χωροφύλακες για…
φύλαξή τους. Οι δολοφόνοι του τρικύκλου μάρσαραν και η δολοφονία δρομολογήθηκε. Όλα σε έδαφος «στρωμένο» από Γιοσμάδες σε ρόλο διαφωτιστή και σε ατμόσφαιρα που παραπέμπει στο «Ζ» του Γαβρά.
ΑΓΡΙΑ χρόνια και λογαριάσαμε πως θα’ ρθουν καλύτεροι καιροί. Και ήρθαν. Με τους ροπαλοφόρους των ΜΑΤ αντί χωροφυλάκων με πηλήκιο, με τους μετανάστες και λαθρομετανάστες «άχθος αρούρης» αντί αριστερών που τους μέτραγαν τα παΐδια «εθνικόφρονες» και με τον «γιαουρτωμένο» κ. Αλαβάνο στη θέση του Λαμπράκη.
ΔΕΝ αποκωδικοποιούνται οι Αμερικάνοι που βούλιαξαν την Ελλάδα από μετανάστες. Ούτε οι Ευρωπαίοι εταίροι που τη θέλουν «πέρασμα» («ουδέν μονιμότερον κ.λπ.») και σηκώνουν τους ώμους. Δικό μας το πρόβλημα δικιά μας και η λύση. Τι κάνεις με τους δύστυχους (λαθρο)μετανάστες στη χώρα του «Ξένιου Δία»; Πώς στοιβάζεις σε κελιά αλλοδαπούς κακοποιούς, με κάποιους Αγιάννηδες ανάμεσά τους, κι εσύ σε ρόλο Ιαβέρη; Ας ξεκινήσουμε θετικά. Εξαντλείς τα «υλικά» και ηθικά αποθέματά σου ως Εκκλησία του Χριστού, οικουμενική και των ελλήνων. Απεκδύεσαι των χρυσοποίκιλτων αμφίων σου και σπεύδεις πρώτος στην ανθρώπινη δυστυχία προσφέροντας τον δεύτερο χιτώνα σου. Ως Πολιτεία τους περιθάλπεις υπό την στέγη…Καλατράβα, μη ξεχάσουν την Σημιτική σπατάλη που γέμισε τσέπες και άδειασε ταμεία. Κι αν είσαι έλληνας…λεφτάς, φοροφυγάς ή Τράπεζα με (υπερ)κέρδη; Κόβεις κονδύλι για τα χρειώδη των «φιλοξενουμένων» και απαιτείς απ’ την Πολιτεία να λύσει (όχι να κόψει) τον Γόρδιο Δεσμό.
ΝΑ ξαναπάμε στον κ. Αλαβάνο που ζήτησε δημοκρατικό διάλογο και (δυστυχώς) του πρόσφεραν…γιαούρτι. Δεν είναι Άδωνης (αυτός θα τους φούνταρε στη θάλασσα και θα σκότωνε έναν-έναν τους επιζήσαντες, αν το μπορούσε κι ας μας συγχωρήσει για την υπερβολή) να τσιρίζει. Ούτε Τσίπρας για να βρίζει το ΠΑΣΟΚ σε κάθε «ευκαιρία», με την πρόωρη και…ηλίθια λήθη του στα «έργα» της δεξιάς και τους ανθρώπους της Ν.Δ. Οι τραμπούκοι πέθαναν (τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους…), o τραμπουκισμός δεν πεθαίνει ποτέ.
