Επισκέφτηκα εχτές Σάββατο βράδυ το εστιατόριο-ψητοπωλείο ΓΙΑΝΝΑΚΑΡΟΣ στην περιοχή Κότσινα της Λήμνου. 'Ολα ήταν καθαρά και όμορφα κι επιτέλους και η ατμόσφαιρα. Ήταν η πρώτη φορά που πήγα στο συγκεκριμένο μέρος αλλά λέω "επιτέλους" γιατί μπόρεσα να φάω το φαγητό μου χωρίς τη βρωμιά από τα τσιγάρα. Ήταν η πρώτη φορά που συνέβει αυτό σε ελληνικό έδαφος και το θεωρώ πολύ σημαντικό.
Στην παρέα μας είχαμε δύο καπνιστές που παρόλο που ζητούσαν το τσιγαράκι τους ειδικά μετά το φαγητό, φέρθηκαν κόσμια και δεν το έπαιξαν νταήδες ή έξυπνοι γιατί θα έφερναν σε δύσκολη θέση και το ίδιο το μαγαζί. Μάλιστα ο ένας σχολίασε ότι του άρεσε που δεν είχε τασάκι με αποτσίγαρα μπροστά του και η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή.
Όταν φύγαμε έκαναν το τσιγαράκι τους στην παραλία.
Ελπίζω κι εύχομαι να συμβεί το ίδιο και στα υπόλοιπα μαγαζιά της Λήμνου γιατί μέχρι πρότινος δεν συνέβαινε.
Το να μπορώ κι εγώ να διασκεδάσω σε μέρος που δεν υπήρχε ίχνος τσιγάρου ήταν άπιαστο όνειρο για μένα, παρόλο που το επιζητούσα. 'Ενα μόνο μαγαζί αντικαπνιστών ήθελα βρε παιδιά και δεν θα ξαναπήγαινα στα υπόλοιπα. Αλλά τίποτα. Τώρα το βλέπω να συμβαίνει στην πατρίδα μου και ελπίζω να συνεχιστεί.
Όσο για τα δικαιώματα των καπνιστών θα πρέπει να αναλογιστούν ότι τόσα χρόνια μας ταλαιπωρούσαν χωρίς κανένα απολύτως σεβασμό (μιλάω φυσικά από προσωπική εμπειρία). 'Αλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Λίγοι ήταν αυτοί που πραγματικά μας σέβονταν. Οι περισσότεροι ήταν της νοοτροπίας "έλα μωρέ θ'ανοίξω το παράθυρο". Δεν είναι έτσι φίλοι μου.
Έχετε το δικαίωμα να καπνίσετε χωρίς όμως να ενοχλείτε τους υπόλοιπους. Μακάρι να υπάρχουν μαγαζιά καπνιστών για να διασκεδάζετε όπως θέλετε αλλά σας παρακαλώ μη μας το επιβάλετε και μη μας θεωρείτε μειονότητα. Δεν είμαστε.
Μαγαζάτορες... υπάρχουμε κι εμείς.
Είμαστε κι εμείς πελάτες σας!
Όταν ακούμε ότι θέλετε να ξαναβάλετε τασάκια στα τραπέζια αισθανόμαστε προσβεβλημένοι, μας διώχνετε.
Μπράβο σ'αυτούς που αντέχουν στις ποικίλες πιέσεις που τους ασκούνται.
