Ξεκινήσαμε με δυο αυτοκίνητα από τη Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση του δίσκου μας στην Αθήνα. Είχαμε προαποφασίσει ότι δε θα πληρώσουμε διόδια, το ίδιο είχε γίνει όταν μερικοί από εμάς κατεβήκαμε στα Τρίκαλα μια βδομάδα πριν.
Τα διόδια των Μαλγάρων που είναι κρατικά, τα παρακάμψαμε νόμιμα βγαίνοντας από την εθνική οδό στην έξοδο της Χαλάστρας και επανερχόμενοι μετά τα Μαλγάρα με νόμιμο τρόπο. Δε διαφωνούμε με τα κρατικά διόδια απλά δε θέλαμε να πληρώσουμε και εφόσον οι κατασκευασμένοι δρόμοι μας παρέχουν αυτό το καθόλα νόμιμο και ηθικό δικαίωμα εμείς αποφασίσαμε να το πράξουμε.
Μετά τα διόδια των Μαλγάρων σε απόσταση περίπου πέντε λεπτών με το αυτοκίνητο υπάρχουν οι νέες εγκαταστάσεις διοδίων (διόδια «Κλειδί Αιγίνιο») που είναι και οι πρώτες της εταιρίας «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.»
http://www.aegeanmotorway.gr/company.html
Τα διόδια αυτά δεν έχουν ανοίξει ακόμα και υπάρχει ένα πολύ μεγάλο θέμα σχετικά με το πόσο νόμιμο και δίκαιο είναι να υπάρχουν δυο σταθμοί διοδίων σε τόσο μικρή απόσταση.
Τα επόμενα διόδια βρίσκονται στο ύψος της Λεπτοκαρυάς όπου και ξεκινάει η μεγάλη κοροϊδία αφού από εκεί και μέχρι τα διόδια Μακρυχωρίου (λίγο μετά την καρμανιόλα των Τεμπών που εξακολουθεί να υπάρχει) όπου συνολικά διασχίζεις τρεις σταθμούς (Λεπτοκαρυάς, Πυργετός, Μακρυχώρι) σε απόσταση περίπου 20 λεπτών μεταξύ τους, ο δρόμος είναι κατά 90% διπλής κατεύθυνσης, μιας λωρίδας και χωρίς λωρίδα έκτακτης ανάγκης στο μεγαλύτερο ποσοστό του (Πλαταμώνας, Ραψάνη, Τέμπη). Σε κάθε σταθμό που σταματούσαμε δηλώναμε προφορικά την άρνησή μας (και όχι αδυναμία ή κάτι παρόμοιο) να καταβάλουμε το ποσό και του λέγαμε εάν θέλει να σημειώσει τις πινακίδες και τότε ο υπάλληλος συνήθως αποδεχόταν αυτή μας τη δήλωση παθητικά χωρίς ιδιαίτερη αντίδραση, χωρίς βέβαια να μας ανοίγει και την μπάρα. Τότε έβγαινε ένας από εμάς, έσπρωχνε τη μπάρα μπροστά, περνούσαν τα δυο αυτοκίνητα (κάποιες φορές πέρασαν και κάποιοι άσχετοι από πίσω), χτυπούσε εκείνος ο και καλά αγχωτικός (τύπου «νιαούρισμα») συναγερμός την ξανακλείναμε από ευγένεια για να μην ταλαιπωρείται ο εργαζόμενος και αντίο. Δυστυχώς δεν είχαμε μαζί μας το «απόλυτο αυτί» του συγκροτήματος, το Tzitzifiogo Tzitzi για να μας πει σε ποια νότα αποφάσισαν οι υπεύθυνοι της Aegean Motorways S.A. να χτυπάει ο συναγερμός με το άνοιγμα της μπάρας.
Γενικώς φάνηκε ότι οι υπάλληλοι της Aegean Motorways έχουν συνηθίσει την άρνηση καταβολής και πιθανότατα να έχουν υπόψη τους το παράνομο της εγκατάστασης τριών κοντινών σταθμών σε μια διαδρομή που δεν είναι αυτοκινητόδρομος αλλά διάσημη καρμανιόλα και έχει το μεγαλύτερο μέρος του υπό κατασκευή. Κάποιοι «ευσυνείδητοι» υπαλληλίσκοι έκαναν κάποιες δειλές απέλπιδες προσπάθειες μήπως και καταφέρουν να αποσπάσουν το χρηματικό πόσο και το επιβραβευτικό «χάδι» του προϊσταμένου τους αλλά δεν κατάφεραν τίποτα. Πιο κάτω βρίσκονται άλλοι δυο σταθμοί διοδίων, στο ύψος του Μοσχοχωρίου και της Πελασγίας. Είναι τα τελευταία διόδια του «Αυτοκινητόδρομου Αιγαίου Α.Ε.» στα οποία και πάλι αρνηθήκαμε να πληρώσουμε.
Σύμφωνα με το site της επόμενης Α.Ε. που «εκμεταλλεύεται» κομμάτι των δημοσίων δρόμων της χώρας, της «Νέα Οδός Α.Ε.» http://www.neaodos.gr/, η δικαιοδοσία της ξεκινάει μετά τη Λαμία και τις Θερμοπύλες. Μέχρι την Αθήνα υπάρχουν 4 μετωπικοί σταθμοί διοδίων, ο πρώτος από βόρεια δεν έχει ξεκινήσει ακόμα τη λειτουργία του. Στα πρώτα εν λειτουργία διόδια της Τραγάνας ο υπάλληλος, όταν του είπαμε ότι αρνούμαστε να πληρώσουμε απάντησε: «Εντάξει μην σηκώσετε τη μπάρα θα την ανοίξω εγώ» βγαίνοντας να καταγράψει τον αριθμό κυκλοφορίας του αυτοκινήτου. Όταν τον κατέγραψε και πάτησε το κουμπί η φωτεινή ένδειξη δίπλα στη μπάρα έγραψε «Πίστωση 2,25€» και η μπάρα άνοιξε, παρότι εμείς δε δηλώσαμε «αδυναμία» αλλά «άρνηση» καταβολής του ποσού. Εν πάση περιπτώσει στα επόμενα διόδια συνέβη και το πιο «σοβαρό» ας πούμε περιστατικό. Η κοπέλα που ήταν στο γκισέ προσπάθησε με κάποιους είδους «τσαμπουκά» να φοβερίσει το πρώτο αυτοκίνητο λέγοντας ότι υπάρχει νομική διαδικασία κλπ και πρόστιμα και σήκωσε το τηλέφωνο λέγοντας ότι έχει ένα περιστατικό σε εξέλιξη κλπ. Παρόλα αυτά εμείς σηκώσαμε και πάλι τη μπάρα και συνεχίσαμε την πορεία μας. Στα τελευταία διόδια της διαδρομής, στο ύψος των Αφιδνών αντιμετωπίσαμε μια τελείως διαφορετική πολιτική από την υπάλληλο. Μια συμπαθέστατη κοπελίτσα με ύφος σχεδόν πληγωμένο από την εγκληματική συμπεριφορά μας προσπάθησε να μας νουθετήσει λέγοντας «Μα γιατί, δε βλέπετε ότι γίνονται έργα και συντηρήσεις; Δεν πρέπει αυτά τα χρήματα να βρεθούν;» κλπ. Εμείς δεν καθίσαμε να το συζητήσουμε γιατί είχαμε και soundcheck σε μια ώρα, τη χαιρετήσαμε ευγενικά, σηκώσαμε τη μπάρα και φύγαμε. Σημαντική παρατήρηση αποτελεί το γεγονός ότι στους 3 σταθμούς της Νέας Οδού Α.Ε. δεν υπήρχε σταθερή πολιτική από πλευράς της Α.Ε.. Στα πρώτα μας πίστωσαν, στα δεύτερα μας φοβέρισαν και στα τρίτα προσπάθησαν να μας σωφρονίσουν με το καλό. Αυτό δείχνει ότι μάλλον δεν υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία ώστε να αποσπάσει η Α.Ε. γρήγορα και «ανώδυνα» τα λεφτά της(δηλαδή χωρίς να πάρει τη δικαστική οδό). Πιστεύουμε πως αν η πίστωση ήταν ο νόμιμος, εύκολος και σίγουρος τρόπος να πάρουν τα λεφτά (με λίγη μόνο καθυστέρηση) όλοι οι σταθμοί θα λειτουργούσαν με την ίδια φιλοσοφία. Κάτι που δεν έγινε ούτε στην επιστροφή.
Εδώ να γίνει μια μικρή παρένθεση και να σημειωθεί η σημαντική διαφορά που υπάρχει στην τεχνική «σηκώματος της μπάρας» που πρέπει να χρησιμοποιείται από τους «Αρνητές Διοδίων» μεταξύ Αυτοκινητοδρόμου Αιγαίου Α.Ε. και Νέας Οδού Α.Ε.
Στην Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε. τη μπάρα πρέπει να τη σπρώχνεις προς τα εμπρός μέχρι το τέλος του κυκλικού τομέα 90μοιρών που διαγράφει. Με το που θα περάσει το αυτοκίνητο αν θέλεις την επιστρέφεις στη θέση της ή απλά αφήνεις να το κάνει ο υπάλληλος εξερχόμενος από τον εισπρακτικό «κλωβό» του. Ένας υπάλληλος της εταιρίας συγκεκριμένα αντιμετωπίζοντας την κατάσταση με χιούμορ μας ζήτησε αν γίνεται να την κλείσουμε για να μη βγαίνει ο ίδιος.
Στη Νέα Οδό Α.Ε. τα πράγματα είναι πιο εύκολα αλλά και πιο εντυπωσιακά. Εκεί αρκεί να σπρώξει ελαφριά τη μπάρα προς τα μπροστά και τότε αυτόματα σηκώνεται και αφού φτάσει στο τελικό της ύψος τότε «πέφτει» προς τα εμπρός παράλληλα με το δρόμο και πολλές φορές ακούγεται εκείνο το χαρακτηριστικό «ΤΣΑΑΑΤ» πάνω στο τσιμέντο. Στην περίπτωση αυτή ο υπάλληλος θα πρέπει κατά 99,999999% να βγει και να τη σηκώσει, γιατί με το που μπαίνει σε λειτουργία ο μηχανισμός ανύψωσης είναι πολύ δύσκολο να προλάβεις να τη συγκρατήσεις. Μια φορά μόνο (πιθανότητα 0,000001%) και με πολλή προσπάθεια καταφέραμε να τη σηκώσουμε τόσο ώστε να περάσουν τα οχήματά μας από κάτω χωρίς να χρειαστεί να βγει ο εργαζόμενος έξω να την επαναφέρει. Εάν όμως εσείς επιθυμείτε ως εν δυνάμει «Αρνητές Διοδίων» να το πράξετε, αφήνοντας την μπάρα ανοιχτή τότε ίσως περάσουν και άλλα αυτοκίνητα δημιουργώντας λίγη παραπάνω «ζημιά» στην Α.Ε. (εδώ μπαίνουν τρανταχτά γέλια τύπου αμερικάνικης οικογενειακής κωμικής σειράς) και μπουν κι αυτοί σιγά σιγά στο κλίμα.
Στην επιστροφή συνέβησαν πάνω κάτω τα ίδια, οι σταθμοί της Νέας Οδού Α.Ε. και πάλι είχαν ο καθένας διαφορετική αντιμετώπιση του περιστατικού της «παραβίασης» (βαρύγδουποι όροι που χρησιμοποιούνται από τις Α.Ε. για να μασήσουμε λες και μιλάμε για σύνορα ή εθνικό εναέριο χώρο), μας πίστωσε ο σταθμός που στον πηγαιμό δεν μας έκανε τίποτα, ενώ άλλος που πίστωσε στην αρχή τώρα μας απείλησε με πρόστιμο κλπ. καθώς και αυτοί της Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε. που είχαν την ίδια σταθερή, χλιαρή και ξινή αντιμετώπιση.
Ακόμη να μη σας τρομάζει καθόλου η πιθανή παρουσία της αστυνομίας σε ιδιωτικά διόδια γιατί πιθανότατα θα είναι παρούσα εκεί για άλλο λόγο. Εάν η αστυνομία τολμήσει να παρέμβει σε ξεκάθαρη υπόθεση ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ όπως είναι η άρνηση πληρωμής διοδίων ιδιωτική εταιρίας, αυτό αποτελεί κατάχρηση εξουσίας και θεωρείται κακούργημα. Μη δεχτείτε να δώσετε στοιχεία σε κανέναν εκτός αν πρόκειται για έλεγχο ρουτίνας οπότε και η αστυνομία απαγορεύεται να προσκομίσει τα στοιχεία σας στον υπεύθυνο των διοδίων. Μόνο στα κρατικά διόδια έχει δικαιοδοσία η αστυνομία κι αυτό για να βεβαιώσει ότι θα συμπληρώσετε τη δήλωση άρνησης καταβολής του τέλους. Πάντως αν σας ελέγξουν θυμηθείτε να κρατήσετε τον «αριθμό» του αστυνομικού οργάνου που σας έλεγξε που είναι γραμμένος στο μπράτσο του. Εμάς δε μας έλεγξε κανείς.
Τέλος αναφέρουμε ότι το σκεπτικό της ελεύθερης διέλευσης από τα διόδια δεν έχει να κάνει με την αποφυγή πληρωμής καθαυτή.
Έχει να κάνει με την αηδία που νιώθουμε οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι της χώρας καθώς καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες «Έσχατων Προδοσιών» από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, γινόμαστε μάρτυρες συνεχούς κοροϊδίας και παραπλάνησης από τις κυβερνήσεις που εμείς εκλέγουμε και μάρτυρες προσπαθειών εξαφάνισης της μεσαίας τάξης, όταν οι εκλεκτοί του λαού με κάθε τρόπο εξασφαλίζουν τη μεταφορά των χρημάτων του στους τραπεζικούς λογαριασμούς Ανωνύμων Εταιριών, Χρηματιστηριακών Κολοσσών, Ξένων Τραπεζών και βέβαια και στις δικές τους και στο τέλος έχουν τα θράσος να αποκαλούν το λαό διεφθαρμένο και ότι τα λεφτά τα φαγώθηκαν από όλους μαζί.
Ο έλεγχος τον εθνικών οδών της χώρας (που είναι δημόσιο αγαθό ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ και κατασκευάστηκε από λεφτά του ελληνικού λαού) από ανώνυμες εταιρίες Α.Ε. που σκοπό έχουν φυσικά το μάξιμουμ κέρδος είναι μη αποδεκτός. Είμαστε φορολογούμενοι πολίτες και πληρώνουμε οι ίδιοι άμεσα για τα κοινά αγαθά. Όταν αναλαμβάνει μια ιδιωτική επιχείρηση τη συντήρηση του δρόμου το κάνει για να βγάλει πολύ χρήμα. Θέλουμε οι δρόμοι να ελέγχονται από το κράτος σε τιμές κόστους ώστε τα χρήματα από τα διόδια να πηγαίνουν εξ’ ολοκλήρου στην άσφαλτο και την ασφάλεια (αν δεν τα ροκανίσει κανένα «ποντικάκι-λαμόγιο» του δημοσίου). Δε θέλουμε τα λεφτά μας να πηγαίνουν στην τσέπη κανενός μιζαδόρου καταφερτζή μπίζνεσμαν που ποιος ξέρει πόσους έχει λαδώσει για να αρπάξει κάποιο δημόσιο έργο και να λύσει το πρόβλημα της ζωής του.
Τέτοιες μικρές καθημερινές αρνήσεις, όσο πληθαίνουν θα γίνουν κύματα αντιδράσεων, θα γίνουν πλήγματα στα συστήματα που φτιάχνονται όχι για εμάς αλλά για τους ελάχιστους, στων οποίων το club ούτε επιθυμούμε ούτε μπορούμε να μπούμε.
Όσο περισσότεροι γινόμαστε, τόσο λιγότεροι γίνονται.
Με αγάπη και αηδία
Δάρνακες
