Συχνά λοιπόν η Σταχτοπούτα, αυτή η Σταχτοπούτα, ζούσε άσχημες στιγμές εξαιτίας της κακομεταχείρισης της μητριάς της, της Κυβέρνησης, και όλων των επίδοξων εραστών της, των πολιτικών… Ζούσε με το όνειρο πως κάποτε θα ξεφύγει και θα γίνει λαμπρή και μεγαλειώδης… Όμως τα βάσανα ήταν μεγάλα… Συχνά η μητριά της την έβαζε να κάνει πεζοδρόμιο, να βγαίνει στο κλαρί για να περνάει αυτή και οι εραστές της καλά, να σπαταλούν την περιουσία της κοπέλας και να καταστρέφουν την γη και το παλάτι της… Η Σταχτοπούτα δεν άντεχε… τρελαινόταν από την βρωμιά στο κορμί της, από τον τρόπο που της φέρονταν και ένιωθε τον θυμό μέσα της να βράζει… Ήξερε πως την βίαζαν καθημερινά, χρόνια, δεκαετίες… Η Σταχτοπούτα είχε γίνει η Σταχτοπουτάνα… Ένα κορμί άψυχο που περιφερόταν οργισμένο και ταλαίπωρο. Άγγιζε πάτο, ένιωθε την παρακμή μέσα της, δεν άντεξε την εκμετάλλευση και ξέσπασε… Έσκισε το φόρεμά της, έσπασε την κούκλα που είχε ενθύμιο από τον παλιό καιρό και άρχισε να παραφέρεται… Τα ζιζάνια και τα δαιμόνια την κυρίευσαν… Άρχισε να καταστρέφει και να καταστρέφεται, να αυτοτραυματίζεται και να αφήνει τυχαίους μασκοφόρους εκδικητές να λεηλατούν το παλάτι της στο όνομα της λύτρωσης και της επανάστασης… Πάνω στην μανία της επιτέθηκε ακόμα και στους φίλους της τα ποντίκια, και σκότωσε… σκότωσε … έγινε δολοφόνος. Κλώτσησε την κολοκύθα και άρχισε να κλαίει… Έκλαιγε γιατί δεν ήθελε να συνειδητοποιήσει πως η βία δεν θα σταματούσε τον βιασμό… Πως η μητριά της θα συνέχιζε να υπάρχει, αλλάζοντας ρούχα και πρόσωπο… Μα πάντα θα ήταν η ίδια. Και οι εραστές… οι εραστές θα συνέχιζαν να σπαταλάνε το βιος της, να μένουν μακριά από την φασαρία και να την βιάζουν, να την κάνουν πάσα στους φίλους τους, να την ντροπιάζουν και να την εξευτελίζουν… Και στάχτες παντού…
Μάριος Οικονόμου - Ομάδα του http://www.e-protasi.com/
