Τα επιβλητικά βουνά του πιο ορεινού διαμερίσματος της χώρας, της Ευρυτανίας, ο Τυμφρηστός, η Καλιακούδα, η Χελιδόνα, τα Αγραφα, κρατούν ακόμη μυστική για τους πολλούς τη μαγευτική εικόνα της, την οποία συνθέτουν εντυπωσιακά τοπία, ορμητικά νερά, λίμνες, παραδοσιακοί ξεχασμένοι οικισμοί χωμένοι στα ελατοδάση, ονομαστά μοναστήρια, πετρόκτιστα γεφύρια.
Για τον επισκέπτη ο οποίος είναι έτοιμος να υπομείνει τους στριφογυριστούς δρόμους αλλά και τους δύσβατους χωματόδρομους, να θυσιάσει στη χάρη της αυθεντικότητας κάποιες από τις ανέσεις του, να ενεργοποιήσει κάπου κάπου και τις φυσικές δυνάμεις του, η αποκάλυψη είναι εντυπωσιακή. Και γίνεται εντυπωσιακότερη όσο αφήνει την περιπέτεια να εισχωρήσει στο ταξίδι του.
Οσο πιο απάτητο είναι ένα τοπίο τόσο πιο δύσκολα παραχωρεί την παρθενικότητά του. Κάθε όμορφη εικόνα ανταλλάσσεται με μια μικρή ή μεγάλη μάχη με τον κακοτράχαλο δρόμο, τα νεροφαγώματα, τις κατολισθήσεις, τα πεσμένα δένδρα, τη λάσπη, την ομίχλη, το χιόνι. Και εδώ είναι που μπλέκεται το ταξίδι με την περιπέτεια και τελικά γίνεται εξερεύνηση. Μια εξερεύνηση με οχήματα με κίνηση και στους τέσσερις τροχούς τα οποία παρέχουν την ελευθερία στους επιβαίνοντες να παρακάμψουν την πεπατημένη και να μπουν στα μονοπάτια των λίγων.
Μια εξόρμηση όμως σε απομονωμένους ορεινούς δρόμους δεν είναι εύκολη και σίγουρα διόλου μοναχική υπόθεση, ιδιαίτερα τον χειμώνα. Οι μηχανές έχουν και τις ιδιοτροπίες τους και πολλά εμπόδια είναι ανυπέρβλητα για το πλήρωμα ενός μόνον τζιπ. Είναι μάλλον ομαδική περιπέτεια με κατάλληλα εξοπλισμένα οχήματα και ορισμένους τουλάχιστον έμπειρους οδηγούς.
Η είσοδος της Ευρυτανίας είναι αντιπροσωπευτική της εικόνας της. Ο επισκέπτης γνωρίζει πρώτα ένα από τα βουνά της, τον Τυμφρηστό, προτού ακόμη αποκτήσει ουσιαστική επαφή με την ίδια. Ο δρόμος μετά τη Λαμία τρέχει κατά μήκος του Σπερχειού ποταμού και σκαρφαλώνει στον Τυμφρηστό. Μετά το χωριό Κάψη, το οποίο ζει συντροφιά με το χιόνι, στον αυχένα πια του βουνού, οι δρόμοι χωρίζουν. Ο βασικός κλωθογυρίζει μέσα στα έλατα ως το χωριό Αγιος Νικόλαος για να ακουμπήσει μετά από 7 χλμ. τα πρώτα σπίτια του Καρπενησιού. Ενας άλλος δρόμος, αριστερά, ακολουθεί μια θεαματική διαδρομή, περνάει από τις τοποθεσίες Νεραϊδοβούνι και Κοκκάλια (πήρε το όνομά της από τα σπαρμένα οστά των νεκρών της μάχης μεταξύ του ενωμένου στρατού Ευρυτάνων - Αιτωλών και των Γαλατών το 279 π.Χ.) και φέρνει τον επισκέπτη στο χωριό Κρίκελλο στα 1.120 υψόμετρο.
http://prassia-eyrytanias.blogspot.com/
