Διάβασα την ανοιχτή επιστολή της κας Μαρίζας Δρ. και θέλω να σας παρακαλέσω κι εγώ με τη σειρά μου να κάνετε κάτι για την πατρίδα μας τώρα που έπεσαν για άλλη μια φορά βαριά μαύρα σύννεφα πάνω από τον γαλανό ουρανό της. Είμαι μια απλή Ελληνίδα που κατάντησα ραγιαδοπούλα.
Γιατί έτσι αισθάνθηκα, ταπεινωμένη ραγιαδοπούλα όταν παρατηρούσα τον πρωθυπουργό της χώρας στην παρέλαση για την απελευθέρωση της Λήμνου στις 8 Οκτωβρίου. Με συνοδεία της κας Διαμαντοπούλου ("βγάλτε την Ελληνική ιστορία από τα σχολεία") και του κου Σηφουνάκη ("βγάλτε το σταυρό από την Ελληνική σημαία"), δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί χειροκροτούσαν. Τι χειροκροτούσαν; Τα προς αφελληνισμό Ελληνικά σχολεία που περνούσαν από μπροστά τους; Τον Ελληνικό στρατό; Ή μήπως το σύμβολο της πατρίδας μας την Ελληνική σημαία;
Γιατί χειροκροτούσαν;;;
Έβλεπα το κομψό πανωφόρι του κου Παπανδρέου και ήθελα να του φωνάξω :
Η Λήμνος ελευθερώθηκε από τους Τούρκους κε Παπανδρέου.
Η Ελλάδα πότε θα ελευθερωθεί από το ΔΝΤ;
Πότε θα μας κυβερνήσουν επιτέλους αληθινοί 'Ελληνες, Έλληνες με ΗΘΟΣ, ΑΡΧΕΣ και ΑΞΙΕΣ;
Πότε θα κάνει ξαστεριά κύριε Θεοδωράκη;
Δε με νοιάζει η ταπείνωση που αισθάνθηκα. Είμαι μαθημένη σε τέτοια. Αυτό που με πονάει είναι ότι το σκοτάδι φαίνεται να είναι πιο δυνατό από το φως. Ξέρω ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Αυτό είναι που με πληγώνει και με πονάει.
Μια δική σας συναυλία μπορεί να γίνει αφορμή για μια ειρηνική-Ελληνική συγκέντρωση. Να ενωθούμε όλοι μαζί, όλα τ'αδέρφια της Ελληνικής γης και σκέψης. Να ενωθούμε επιτέλους και να σώσουμε την πατρίδα μας.
Κάντε το βήμα κε Θεοδωράκη και είμαστε μαζί σας.
μια απλή Ελληνίδα
