Ημερομηνία Γέννησης: 16 Μαΐου 1972
Top stories: Μόλις στα 17 του χρόνια κατάφερε να παίξει στην πρώτη ομάδα της Σταρτ, με τους ιθύνοντες να του δίνουν και ένα καλό μπόνους. Όμως στην προετοιμασία είδαν έναν… άλλον παίκτη, αφού τα παραπανίσια κιλά τον είχαν παραμορφώσει. Μάλιστα, κυκλοφόρησε έντονα η φήμη πως δαπάνησε τα χρήματα αυτά σε… αναψυκτικά και γλυκά!
Πέρασε και δεν ακούμπησε από τη Λιντς σε σημείο που οι Νορβηγοί να του τα… χώσουν και κοροϊδεύοντας τον να λένε πως δεν βρέθηκε ποτέ στην Αγγλία! Μάλιστα, μια ατάκα του φούντωσε τις φήμες «Έχω πάει σε πολλές μπυραρίες της Αγγλίας και η αγαπημένη μου μπύρα είναι η… πιντ (Πιντ είναι η αγγλική μονάδα μέτρησης υγρών)». Αργότερα πάντως φρόντισε να το διαψεύσει, λέγοντας πως ήταν κάτι αστείο…
Μπορεί στη Νορβηγία και τη Δανία να εξελίχθηκε σε γκολτζή, ωστόσο στην Αγγλία και την Ελλάδα του δόθηκε το ίδιο παρατσούκλι «Ο Χοντρός Φρανκ». Τυχαίο; Δεν νομίζω…
Κατηγορήθηκε για τα κιλά του, την έλλειψη φυσικής κατάστασης, ωστόσο για ένα πράγμα κανείς δεν μπορεί να του χρεώσει κακό… Την αγάπη του για τη μπάλα. Στον τελευταίο σταθμό της καριέρας του, την Άαλμποργκ έπαιζε με πρόβλημα στη βουβωνική χώρα και ο ίδιος είχε αναλάβει την ευθύνη να παίζει με ενέσεις κορτιζόνης. Όταν αποφάσισε να βάλει τέλος γιατί δεν πήγαινε άλλο βρήκε έναν έξυπνο τρόπο να το πλασάρει «Τελείωσαν οι σύριγγες του γιατρού, οπότε πρέπει να αποχαιρετήσω».
Η μεταγραφή του στη Λιντς ήταν το σπουδαιότερο πράγμα στην καριέρα του, ωστόσο ακόμα και τώρα για ένα πράγμα είναι υπερήφανος και το λέει στα παιδιά του «Είμαι πολύ περήφανος που έπαιξα στον Παναθηναϊκό, σε έναν πολύ μεγάλο σύλλογο. Μας άρεσε πολύ σε μένα και τον Έρικ, και θυμάμαι τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ με μεγάλη νοσταλγία».
Ο ήλιος και η θάλασσα ήταν στην Ελλάδα το «φάρμακο» του Στράντλι που τον έκανε να ξεχνά τον… πάγκο. Μαζί με την παρέα του συχνά – πυκνά έκανε βόλτες που κατέληγαν σε ωραία εστιατόρια και ταβέρνες…
Καριέρα: Ξεκίνησε την καριέρα του στην γενέτειρά του, Κρίστιανσαντ, όμως η Σταρτ ήταν αυτή που τον πήρε από μικρό στις ακαδημίες της. Μόλις στα 17 του χρόνια ανέβηκε στην πρώτη ομάδα και μετά από μια διαδικασία… αδυνατίσματος κατάφερε να πάρει μια θέση στα βασικά πλάνα. Για λόγους εκπαίδευσης δεν πήγε στην Τβέντε, όμως δεν έχασε... Η Λιντς θα πληρώσει 3.5 εκατ. Λίρες για να τον εντάξει στο δυναμικό της και στο ντεμπούτο του με την Μίντλεσμπρο θα σκοράρει και θα «τρελάνει» τους Άγγλους.
Βέβαια, τα… είδαν όλα και μετά από ένα χρόνο (1993/94) και 16 παιχνίδια κατάφεραν να τον ξεφορτωθούν, ενώ χαρακτηρίσθηκε ως «η χειρότερη μεταγραφή της Λιντς». Επέστρεψε στην πατρίδα του και τη Μπραν, όμως «τσακώθηκε» με αρκετούς στην ομάδα, και μπορεί οι ίδιοι στο τέλος της σεζόν να ήθελαν να τον κρατήσουν όμως ο Στράντλι βρήκε φύλακα-άγγελο τον Περ Μπρόγκελαντ στη Λίλεστρομ.
Αυτό ήταν και το σωσίβιο του Νορβηγού, αφού μετά από δυο σεζόν οι καλές εμφανίσεις του τον έστειλαν στον Παναθηναϊκό… Ήρθε, αλλά δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες των «πρασίνων» αποχωρώντας λυπημένος, αφού έχασε και τη θέση στην Εθνική από τον Φλο.
Έπειτα από δυο χρόνια, αλλά και λίγα πράγματα βρέθηκε στην Άαλμποργκ. Οι σοβαροί τραυματισμοί του έβαλαν φρένο και μπορεί το 2001 η επιστροφή του να θεωρήθηκε συγκλονιστική, ωστόσο το 2002 είπε οριστικό αντίο!
Extras: «Είναι ο χειρότερος παίκτης που πέρασε ποτέ από την Λιντς, αλλά και ο πιο χοντρός Νορβηγός που πήρε μεταγραφή για το εξωτερικό. Από τη στιγμή που ο Στράντλι συμπλήρωσε 24 συμμετοχές με την Εθνική τότε κάθε νεαρό παιδί μπορεί να ελπίζει. Αν έχεις βέβαια και φίλους όπως ο Έρικ Μίκλαντ τότε μπορείς να γίνεις επαγγελματάς ποδοσφαιριστής» είναι το σχόλιο μερίδας του Τύπου στη Νορβηγία σε αφιέρωμα που είχε για τους… χοντρούς των ευρωπαϊκών γηπέδων.
Και όμως στον Παναθηναϊκό ο Μίκλαντ ήρθε ως ο φίλος του Στράντλι, αφού όλοι πίστευαν πως ο Νορβηγός φορ θα αποτελέσει τον νέο Βαζέχα και τον παίκτη που θα καθηλώσει με την παρουσία του την αντίπαλη περιοχή… Αυτό πάντως το πέτυχε με το… βάρος του και όχι με τα γκολ του.
Μπορεί οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού να θυμούνται τον Στράντλι ως τον πιο χοντρό παίκτη της ομάδας, ωστόσο κάπου ήταν… βασιλιάς. Αυτό ήταν το παρατσούκλι που του είχαν δώσει οι φίλοι του συλλόγου για την συγκλονιστική του παρουσία στα ματς.
Αυτό που θυμάται ο ίδιος από την Ελλάδα ήταν η νοοτροπία του κόσμου… «Μπήκα με τον Έρικ σε ένα λεωφορείο να πάμε στο Ολυμπιακό στάδιο και τα… είδα όλα! Άνθρωποι έτρωγαν χάμπουργκερ, έπιναν μπύρες και του λέω που ήρθαμε….; Δεν άργησα να εγκλιματιστώ και γω στη φιλοσοφία των Ελλήνων» ανέφερε ο «χοντρός» του Παναθηναϊκού.
Που να 'σαι τώρα: Το 2008 και σε μια συνέντευξή του τόνιζε «Μακάρι να ήμουν 20 να παίξω ξανά ποδόσφαιρο… Και το 2009 ο Φρανκ Στράντλι, αφού κατάφερε να χάσει… κάποια κιλά αποφάσισε να μπει ξανά στο γήπεδο και στα 39 του χρόνια μαζί με τον κολλητό του φίλο, Αντρέας Λουντ, αποφάσισαν να βοηθήσουν την ομάδα της πόλης τους, την fc Lund να ανέβει κατηγορία, μιας και ήταν μόλις στην… 6!
«Έπαιξα κάποια παιχνίδια για να βοηθήσω τους φίλους μου και να πάρω λίγο μυρωδιά από γήπεδα. Δεν έπαιξα πάρα πολύ, όμως είμαι έτοιμος να ξαναμπώ στο γήπεδο. Όχι σε μεγάλες κατηγορίες, αλλά σε μικρές ομάδες κρατάω ακόμα…» σχολίασε.
Πατέρας τριών παιδιών, τρελαίνεται να δουλεύει με παιδιά και το όνειρο του έγινε πραγματικότητα, αφού είναι Κοινωνικός Λειτουργός σε ιδιωτικό κέντρο φροντίδας νέων παιδιών. Ο Στράντλι δείχνει αρκετά ευαισθητοποιημένος, παιδιά από 13-18 ετών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με ναρκωτικά, προβλήματα θυμού, αλλά και που προέρχονται από διαλυμένες οικογένειες βρίσκουν φροντίδα στο ειδικό κέντρο και ο Νορβηγός προσπαθεί να αποφύγει τα μπλεξίματα των παιδιών με συμμορίες.
«Είναι μια φανταστική δουλειά και μου ταιριάζει αρκετά. Είμαι προπονητής στα παιδιά μου, όμως και αυτά είναι δικά μου παιδιά που θέλουν περισσότερη φροντίδα και προσοχή» τόνισε.
Αν ήταν σήμερα παίκτης θα ήταν ο... Ροντρίγκο Σόουζα. Όπως και ο Βραζιλιάνος φορ ήρθε στην Ελλάδα με πολλές προοπτικές, ως ο επιθετικός που θα κάνει τη διαφορά στην ομάδα, ωστόσο έγινε γνωστός περισσότερο για τα… κιλά του. Οι ιθύνοντες μετάνιωσαν γρήγορα για την επιλογή τους και μετά από ένα χρόνο… ήθελαν να τον ξεφορτωθούν. Βραζιλιάνος και Νορβηγός ήρθαν και δεν… ακούμπησαν, όμως είχαν το ίδιο παράπονο «Ποτέ δεν μας δόθηκαν ευκαιρίες» τόνισαν...
www.gazzetta.gr
