Τι να απαντήσεις; Κατάλαβα ότι το θέμα του ανθρώπου είναι «με ποιον τρόπο μπορώ να σταματήσω αυτή την υποκρισία»;
Διερωτήθηκα αν μας έχουν αφήσει καμία λύση, αν πραγματικά έχουμε επιλογή. Πώς μπορώ να υπολογιστώ δηλαδή, πώς μπορώ να εισακουστώ;
Στις ομιλίες τους δεν πατάει πλέον κανείς, καταφέρνουν να μαζέψουν με το ζόρι (και εκβιαστικά) μόνο όσους εργάζονται γι’ αυτούς, παρόλα αυτά δεν καταλαβαίνουν ότι δεν τους θέλουμε/δεν τους πιστεύουμε.
Ξέρω επίσης ότι στις εκλογές ό,τι και να ψηφίσω θα το πάρουν κατά πώς θέλουν αυτοί. Δεν λαμβάνεται υπόψη ο κόσμος που δεν εκφράζεται από αυτούς, και στο 80% να φτάσει η αποχή αυτοί θα πάρουν το 20% που μένει και θα βγάλουν τα ποσοστά τους!!!
Τι μπορώ να κάνω για να μου δώσουν σημασία; Τι μπορώ να κάνω για να καταλάβουν τι θέλω και τι δεν θέλω;
Έστειλα λοιπόν το ερώτημά του σε μια φίλη και μου έγραψε το εξής:
Άσε, τους πρόλαβαν άλλοι: http://www.enpeiraiei.gr/component/content/article/357-nikaia
Έμεινα άφωνη, όχι επειδή τους πρόλαβαν άλλοι, αλλά επειδή ούτε και μ’ αυτό κατάλαβαν ρε φίλε!!!!!
Τραμπουκισμός θεωρήθηκε η πράξη και όχι μόνο, το θέμα που τους απασχόλησε (αυτό στο οποίο έμειναν) ήταν το «Είναι φανερό ότι το μήνυμα του ανεξάρτητου από τα κόμματα Συνδυασμού μας και η θερμή ανταπόκριση των πολιτών σε αυτό, ενοχλεί πολύ όλα τα κατεστημένα που χρόνια τώρα ορίζουν τη μοίρα της πόλης μας»
Μα το κάνουν επίτηδες; Πραγματικά ερωτώ. Το κάνουν επίτηδες ή αλήθεια δεν καταλαβαίνουν;
Δηλαδή τι άλλο μας μένει; Μήπως αν πυρπολούσαμε τα stand όλων των παρατάξεων (αφού αυτό είναι το πρόβλημά τους), μήπως τότε θα καταλάβαιναν;
(Παρότι δεν είμαι σύμφωνη με τέτοιου είδους πράξεις να πω ότι) Είναι το αποτέλεσμα αυτού που κατονομάζετε (εσείς) δημοκρατία σήμερα.
Και.. πρέπει να ξέρετε ότι όσο δεν καταλαβαίνετε τόσο θα εφευρίσκουμε τρόπους να σας το δώσουμε -κάποια στιγμή αισίως- να το καταλάβετε (ο Έλληνας μόνο από έλλειψη φαντασίας δεν πάσχει).
Στεφανία Λυγερού
Υ.Γ Ψάχνοντας βρήκα στο internet ένα πολύ κατατοπιστικό χωρίο σχετικό με την καταμέτρηση ψήφων:
Τα κύρια δεδομένα είναι τα εξής:
α) Τα ποσοστά των κομμάτων προκύπτουν από τα έγκυρα ψηφοδέλτια μόνον.
β) Με βάση τα ποσοστά αυτά μοιράζονται οι 260 από τις 300 έδρες της Βουλής, ενώ οι υπόλοιπες 40 χαρίζονται στο πρώτο κόμμα.
γ) Πλειοψηφία στη Βουλή θεωρούνται οι πάνω από 150 έδρες.
δ) Για να μπει ένα κόμμα στη Βουλή πρέπει να έχει ποσοστό τουλάχιστον 3% (επί των εγκύρως ψηφισάντων, πάντα).
Ένα υποθετικό παράδειγμα: Έστω ότι οι ψηφοφόροι είναι 100, και το κόμμα που έρχεται πρώτο το ψήφισαν 35. Αν 30 άλλοι ψήφισαν λευκό ή άκυρο ή δεν πήγαν να ψηφίσουν, τότε το 35 στους εκατό γίνεται 35 στους 70, πράγμα που επιτρέπει στους εκπροσώπους του πρώτου κόμματος να λένε μετά (συνειδητά ψευδόμενοι και όπως ακούμε συνήθως) «μη μιλάτε γιατί εμάς μας ψήφισε το 50% του λαού»... Όσοι λοιπόν ψηφίζουν λευκό ή άκυρο ή απέχουν, στην πραγματικότητα δεν απέχουν καθόλου: ανεβάζουν τα ποσοστά όλων των εντός βουλής κομμάτων (ενώ προφανώς τα απεχθάνονται όλα εξίσου!), αλλά προπάντων βοηθούν το κόμμα που θα κυβερνήσει, καθώς του χαρίζουν πλαστή πλειοψηφία. Όσο μεγαλύτερη η αποχή, τόσο μεγαλύτερη η πλαστή αυτή πλειοψηφία. Αν η κυβέρνηση έχει πάνω από 150 έδρες, τότε εξασφαλίζει αυτοδυναμία, δηλαδή τη δυνατότητα να περνάει όποιο νόμο θέλει χωρίς να χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη άλλων και χωρίς να μπορούν να την εμποδίσουν όλα τα άλλα κόμματα μαζί.
