Όχι πως δεν είχα ξαναδιαβάσει Πίντερ ή δεν ήξερα περί τίνος πρόκειται, αλλά πραγματικά για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα, πόσο μοναδικός και κομψοτέχνης είναι( και πως να μην είναι με δασκάλους το Μπέκετ και τον Κάφκα). Κατά τη γνώμη μου -και όχι μόνο- είναι από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς των καιρών μας.
Τα έργα του Χάρολντ Πίντερ, διακρίνονται για την αφαίρεση, τα υπονοούμενα, τις βαρύνουσες σιωπές, τις προκλητικά απλοϊκές λέξεις και την περιεκτικότητα, όλων αυτών. Η “Προδοσία”, έργο γραμμένο στα 1978, είκοσι χρόνια μετά το “Πάρτυ γενεθλίων”, περιέχει αρκετά βιογραφική αίσθηση του ίδιου του Πίντερ. Αφού την εποχή εκείνη ο Πίντερ έχει χωρίσει με την πρώτη σύζυγό του Vivien Merchant, αλλά και με την εξωσυζυγική του σχέση, Jean Bakewell, την οποία διατηρούσε για 7 χρόνια.
Οπότε η προδοσία είναι ένα θέμα που τον απασχολεί έντονα αυτή την περίοδο. Οι προεκτάσεις και η αίσθηση που δίνει είναι τόσο τρομακτικές, όσο και εντελώς ρεαλιστικές και πραγματικές.
Το έργο ξεκινάει με δύο πρώην εραστές ( την Έμμα και τον Τζέρρυ), σ’ ένα μπάρ, που αναπολούν μνήμες, καταστάσεις και αιτίες. Η χρονική εξέλιξη του έργου ακολουθεί αντίστροφη πορεία( γιατί η ίδια η μνήμη το κάνει αυτό). Που σημαίνει πως γυρνάει και αναζητάει τις αιτίες, που τους κατέληξαν εκεί. Ο Τζέρρυ, παλιότερος και καλύτερος φίλος, του συζύγου της Έμμα, Ρόμπερτ. Ποιός προδίδει ποιόν και τί προδίδεται; Η φιλία, ο γάμος, ο έρωτας; Και ενώ σκέφτεσαι ολ’ αυτά μέχρι την τελευταία σκηνή, που είναι η πρώτη φορά που ο Τζέρρυ αποκαλύπτει στην Έμμα τον έρωτα του, τον παρουσιάζει εντελώς μεθυσμένο. Οπότε μήπως τελικά τα επακολουθούμενα, δεν ήταν μια ελεύθερη επιλογή, αλλά αποτέλεσμα μιας μέθης; Προδοσία του εαυτού με άλλα λόγια… Αφανή πρόσωπα, που παίζουν όμως κι αυτά το ρόλο τους, η γυναίκα του Τζέρρυ, Τζούντιθ και ο νέος συγγραφέας, Κέιζυ.
Τι να πω και τι ν’ αφήσω… Πόσο μάστορας της τέχνης, της ψυχολογίας και του θεάτρου μπορεί να είναι αυτός ο άνθρωπος. Έγραψα πολύ λίγα. Το ξέρω. Είναι απλά μια μνεία στον Πίντερ, το παρόν αρθράκι. Θα ασχοληθώ εκτενέστερα, αν σας άρεσε.
Διαβάστε παρακαλώ το έργο, όσοι δεν το’ χετε κάνει ήδη, και αναμένω εκτιμήσεις…
Υ.Γ: Το μεγαλείο του φτάνει μέχρι το βραβείο Νόμπελ, το 2005 και το Βραβείο Φράντς Κάφκα.
Υ.Γ 2: Έχει γράψει κι ένα και μοναδικό μυθιστόρημα “Οι νάνοι”, εξίσου εκπληκτικό.
By LinaMargo
http://www.tsimpountiii.gr
