Φτάνει το βράδυ και ακόμα νιώθω το στέρνο μου να είναι μουδιασμένο. Πάω σπίτι μου αργά σχεδόν κάθε μέρα αλλά μαζι με μένα πάει και αυτό το βαρύ συναίσθημα. Καληνυχτίζω τα παιδιά μου και δεν φέυγει το μούδιασμα ακόμα και όταν τα φιλώ. Ξαπλώνω να κοιμηθώ και η καρδιά μου συνεχίζει να είναι μουδιασμένη. Το συνήθισα πια. Η καρδιά μου είναι μόνιμα παγωμένη! Κρίμα… δεν άξιζα τέτοια τύχη.Ελπιζω να νιώθω μόνο εγώ έτσι με όσα συμβαίνουν.
Θωμάς Σλ.