Πείτε με θετικό άνθρωπο (κάτι που πλέον είναι ντροπή να δηλώνεις), πείτε με ονειροπόλο, πείτε πως βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, πείτε ότι θέλετε! Εγώ όσο είχα και όσο έχω βήμα κάποιο μέσω θα βροντοφωνάζω ότι όποιος αξίζει παίζει! Δεν μπορώ να ακούω ότι οι ελληνικές ομάδες τρώνε τα ταλέντα τους και ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς για τους Έλληνες. Λαμπρά παραδείγματα, οι Σωτήρης Νίνης, Γιάννης Φετφατζίδης, Σωκράτης Παπασταθόπουλος, Βασίλης Τοροσίδης, Γιώργος Τζαβέλας, αλλά και στο παρελθόν, Γιώργος Καραγούνης, Γιάννης Γκούμας, Νίκος Λυμπερόπουλος, Άγγελος Μπασινάς, Δημήτρης Ελευθερόπουλος και άλλοι πολλοί…
Όταν ένας παίκτης ξεχωρίζει και δουλεύει σκληρά για αυτό που κάνει και το αγαπάει, θα πάει μπροστά! Ο Φετφατζίδης, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες μονοπωλεί την επικαιρότητα και ήταν και η αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο, φώναζε από πέρυσι ότι έχει ταλέντο. Στα ματς των μικρών του Ολυμπιακού, έχω άποψη επειδή έτυχε να παρακολουθώ συχνά το πρωτάθλημα υποδομών, ήταν σαν την μύγα μέσα στο γάλα!
Για αυτό το λόγο και πήρε και συμμετοχές με τους μεγάλους. Φέτος, λοιπόν, ήταν η ώρα του. Έδειξε το ίδιο πάθος με πέρυσι, στον Ολυμπιακό εκτίμησαν πολύ το γεγονός ότι προσπαθεί και ότι δουλεύει σκληρά και πλέον έχει πάρει την φανέλα βασικού στο σπίτι του (σχεδόν)…
Αντίθετα με τον Βασίλη Κουτσιανικούλη, που τόσος ντόρος έγινε γύρω από το όνομα του, τόσα λεφτά έσκασε ο ΠΑΟΚ στον Εργοτέλη για να τον πάρει, αλλά εδώ και δυο χρόνια έχει μείνει στάσιμος. Και μην πει κανείς ότι δεν πήρε τις ευκαιρίες του. Όσες φορές έχει παίξει με τον «δικέφαλο» είτε αλλαγή, είτε βασικός, ήταν μέτριος, αν όχι κακός. Δεν θυμάμαι κανένα παιχνίδι του με την φανέλα του ΠΑΟΚ, όπως θυμάμαι με την φανέλα του Εργοτέλη.
Υπάρχουν και άλλα πολλά τέτοια παραδείγματα, παικτών που έκαναν το μπαμ μια χρονιά ή έδειξαν ότι έχουν πολύ ταλέντο, αλλά δεν το καλλιέργησαν στη συνέχεια με αποτέλεσμα να μαραθεί και να γίνουν τελικώς μέτριοι παίκτες για τις μεσαίες και μικρές ομάδες της Super League.
Το γεγονός, λοιπόν, ότι η Ελλάδα δεν βγάζει τόσο συχνά ταλέντα όσο ενδεχομένως άλλες χώρες κατά την άποψη μου, κατά ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στην δουλειά των Ελλήνων ποδοσφαιριστών και κατά ένα μικρότερο στους ξένους που έρχονται σωρηδόν στις ομάδες.
Υ.Γ. Η μεγαλύτερη δικαίωση της γνώμης μου είναι ο Σωτήρης Νίνης. Τον έβαλε στον ποδοσφαιρικό χάρτη ο Μουνιόθ, αλλά μόλις πήγε να καθιερωθεί στον Παναθηναϊκό άρχισε να δουλεύει λιγότερο και λιγότερο. Στη συνέχεια κατάλαβε το λάθος του και να που φέτος είναι βασικός και στον ΠΑΟ και στην Εθνική...
Υ.Γ. (2) Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις, τύπου Σαμαρά ή Κυριάκου Παπαδόπουλου που στην Ελλάδα δεν εκτιμούνται σωστά και τελικά η πορεία τους στο εξωτερικό εκθέτει αυτούς που τους άφησαν να φύγουν.
http://www.sportsecrets.gr/
