Ενθουσιάστηκα τόσο που αν δεν άναβε το φανάρι για να φύγουμε θα είχα κατέβει απο το αυτοκίνητο για να του σφίξω το χέρι!Δεν το είχα ξαναδεί -εξαιρουμένης μιας κοπελίτσας πριν πολλά χρόνια στον Πειραιά που φόραγε γάντια και κράταγε σακούλα. Τόσο απλό είναι αγαπητοί μου φίλοι. Αρκεί να σκεφτούμε λίγο παραπάνω. Δεν αρκεί να μας ενδιαφέρει μόνο ότι το ζωάκι μας δεν"λέρωσε" το σπίτι μας. Γιατί και οι δρόμοι και τα πάρκα δικά μας είναι.
Αναγνώστρια