Οι περισσότερες από αυτές θεωρούν χαζό το να παρακολουθείς με τόσο μεγάλο ενδιαφέρον 22 άντρες να τρέχουν πίσω από μια μπάλα, με ζέστη, με κρύο, με στολές ιδρωμένες ή γεμάτες λάσπη, προσπαθώντας να πετύχουν ένα γκολ. Δυστυχώς για μας τις γυναίκες αυτά τα παιχνίδια γίνονται τα Σαββατοκύριακα, τότε που οι περισσότεροι δε δουλεύουν και θέλουν να περάσουν λίγο χρόνο περισσότερο με τον σύντροφο τους. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, ή καλύτερα, χωρίς “την μπάλα”.
Εκεί που πας να του προτείνεις να βγείτε το απόγευμα, να πάτε για έναν καφέ, να ξεσκάσετε, να δείτε κανέναν άνθρωπο, σου λέει με πειραγμένο ύφος, όχι έχει μπάλα το απόγευμα! Εντάξει, έχει μπάλα, και εμείς τι φταίμε? Γιατί να μείνουμε πάλι μέσα? Θα το δεις μετά στο Internet, στη τηλεόραση και στα βίντεο. Αλλά ξέχασα, είναι πολύ σημαντικό για την ομάδα αυτό το ματς, θα εξαρτηθούν πολλά πράγματα!!
Κάνεις την υποχώρηση, του λες εντάξει, θα κάτσουμε μέσα και θα σου κάνω παρέα να το δούμε μαζί, (να προσπαθήσεις για πολλοστή φορά να καταλάβεις τι το ενδιαφέρον βρίσκει) δύο ώρες είναι θα περάσουν. Μετά από λίγο παίρνει μια μπύρα και πάει στη τηλεόραση. Μα το παιχνίδι αρχίζει σε τρία τέταρτα, γιατί πάει από τώρα? Όχι καλή μου, δε κατάλαβες σωστά. Πρέπει πρώτα να δει τα ρεπορτάζ, να μάθει, να ενημερωθεί, ποιος παίζει, ποιος δε παίζει, ποιος είναι τραυματισμένος και όλα αυτά που τα ξέρει ήδη από τη προηγούμενη μέρα!
Ξεφυσάς και πας και κάθεσαι δίπλα του, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει…
Ξεκινάει το παιχνίδι, λένε τη σύνθεση των ομάδων, τον ρωτάς, πως γίνεται αφού παίζουν ελληνικές ομάδες, να έχουν 2-3 παίκτες έλληνες? Και η απάντησή του, τι να σου λέω τώρα! Σταματάς! Άρχισε το παιχνίδι και ταυτόχρονα άρχισαν οι φωνές του στιλ “Από τώρα σέρνεσαι?”, “Άντε, πάρε τα πόδια σου”, “Κουνήσου ρε παλτό τσάπα σε πήραμε”, όλες αυτές οι εκφράσεις βέβαια στολισμένες με ‘κοσμητικά’ επίθετα.
Αρχίζει το δεύτερο ημίχρονο, ουφ άλλο τόσο έμεινε.
Βάζει γκολ η αντίπαλη ομάδα, τα ‘κοσμητικά’ επίθετα και οι φωνές δίνουν και παίρνουν. Ξεφυσάς, πας να τον ακουμπήσεις, να τον φιλήσεις, τραβιέται.
Πας να δείξεις λίγο ενδιαφέρον για το παιχνίδι, τον ρωτάς τι είναι το ‘οφ σαιτ’ και η απάντησή του, “Άσε με τώρα, δε ξέρεις εσύ”. Αποφασίζεις να μη ξαναμιλήσεις.
Επιτέλους το παιχνίδι τελείωσε! Του χαμογελάς, δε δίνει σημασία. Του μιλάς, σου απαντάει νευριασμένος! Οκ, έχασε η ομάδα, γιατί πρέπει εμείς να είμαστε χάλια όλο το βράδυ επειδή συνέβη κάτι που δεν έχει καμία επίπτωση στη ζωή μας? Σε δέκα λεπτά ξαναπάει στην τηλεόραση. Ω, ναι! Τώρα έχουμε τα ρεπορτάζ, τις συνεντεύξεις και τις αμφισβητούμενες φάσεις!!!
http://baladoros.com/nea/1535
