Άραγε που θα είναι σε ένα χρόνο από τώρα ο Γιώργος που σήμερα μας ζητάει να δείξουμε υπευθυνότητα, να κάτσουμε δηλαδή φρόνιμα φρόνιμα να μας εφαρμόσει το μνημόνιο για να έχει μέτωπο στους νταβατζήδες μας;
Άραγε σε τι κατάσταση θα βρίσκεται το κράτος και η οικονομία σε λίγο καιρό, έτσι όπως παίρνει τα πάνω του το χρέος όσο περνούν οι μήνες με το μνημόνιο στο σβέρκο μας; Και άραγε ποιος θα παίρνει τις αποφάσεις τις σχετικές με τη δημοσιονομική πολιτική η κυβέρνηση ή Μέρκελ απευθείας;
Αυτά σκέφτομαι από την ώρα που ρώτησα τον γιατρό μου τί οφείλω για τη θεραπεία. Εκείνος με ενημέρωσε ευγενικά ότι ζητάει χ βαρβάτο ποσό με απόδειξη ή χ βαρβάτο ποσό μείον ένα σεβαστό ψ χωρίς απόδειξη. Εκεί κλονίστηκε η φορολογική μου συνείδηση που σε καιρούς ομαλότητας ήταν σταθερή και αταλάντευτη. Θα μου πείτε θα σωθείς με το σεβαστό ψ; Μην ανησυχείτε και μέρες που είναι έχω τρύπες να καλύψω... (Και μη διανοηθείτε να πληκτρολογήσετε το νούμερο της υπηρεσίας φοροκαρφώματος. Συλλογισμούς κάνουμε...).
Από την άλλη, άμα έχω καλύψει το αφορολόγητο κι έχω ξεμπερδέψει μ’ αυτό το άγχος, μετά το δίλημμα θα επαναληφθεί και μια και δυο και τρεις φορές. Δόξα το Θεό, τώρα με την κρίση στους γιατρούς τα τρώμε, από την πολλή την ανασφάλεια μετράμε νέα ψυχοσωματικά κάθε μέρα...
Ποιος λοιπόν μου διασφαλίζει εμένα ότι η φορολογική μου ευσυνειδησία θα έχει αντίκρυσμα; Δεν μου φτάνουν οι έμμεσοι φόροι και οι παντός είδους αυξήσεις που μου ξαφρίζουν το πορτοφόλι στο άψε σβήσε; Έρχεται άλλωστε και νέα φορο – ΦαΠΑ μετά τις εκλογές... Ποιος μου λέει ότι μπορώ να υπολογίζω σε μια επιστροφή φόρου του χρόνου τέτοιο καιρό όταν είναι φανερό ότι έχουμε εισέλθει σε κύκλο πολιτικής και οικονομικής αστάθειας και δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει; Για να μην υπεισέλθω στο ιδεολογικό κομμάτι: εγώ δεν έχω δώσει καμία συγκατάθεση να πληρώνονται οι πιστωτές από τον ληστευμένο κόπο μου. Κι εδώ που τα λέμε πώς περιμένει ο Γιώργος να οικοδομηθεί φορολογική συνείδηση όταν ο ίδιος έχει μετατρέψει τη φορολογία από εργαλείο χρηματοδότησης του κυβερνητικού έργου (που δεν υπάρχει) και των κοινωνικών δαπανών (που καταργούνται) αλλά και αναδιανομής των κοινωνικών πόρων (που υποθηκεύονται) σε φοροληστεία υπέρ των πιστωτών;
Υπό κανονικές συνθήκες, σε βάρος μου είναι όταν ο γιατρός μου φοροδιαφεύγει με τη συνέργειά μου, αφού τα μειωμένα έσοδα του κράτους πάλι εγώ θα τα πληρώσω. Αλλά τώρα ούτως ή άλλως τα έσοδα μειωμένα θα είναι και ούτως ή άλλως θα τα πληρώσω ακόμα κι αν αποφασίσω να ζήσω με την ελάχιστη κατανάλωση, η οποία και πάλι είναι «αντεθνική συμπεριφορά» εκ μέρους μου καθώς συμβάλλει στην πτώση των φοροεσόδων.
Με άλλα λόγια αν αντικειμενικά ένα πολίτης «δεν βγαίνει» από κάπου θα αναγκαστεί να κόψει: θα κόψει από την κατανάλωση, θα πληρώσει και «μαύρα», θα εργαστεί και με «μαύρα», συμβάλλοντας μοιραία στον φαύλο κύκλο, που όμως είναι σημαία της ακολουθούμενης πολιτικής.
Ή πιο απλά: πώς θα τηρηθεί η τάξη και η νομιμότητα όταν ο Τιτανικός έχει αρχίσει και βουλιάζει; Ο καθένας θα κοιτάξει να σωθεί όπως όπως και να σώσει ό,τι μπορεί.... Ή μήπως είναι πιο «υπεύθυνο» να βυθιστούμε χωρίς να βγάλουμε κιχ;
http://www.topontiki.gr/article/10840
