Όταν εκλέχτηκε πανηγυρικά ο Γιώργος Παπανδρέου να κυβερνήσει τη χώρα, και με τη δική μου ψήφο μάλιστα, εγώ είχα ήδη προγραμματίσει τη ζωή μου: είχα παντρευτεί και είχα αποκτήσει και δύο παιδάκια… Η γυναίκα μου κι εγώ εργαζόμασταν ως μισθωτοί, με μηνιαίες απολαβές γύρω στα 2.800 ευρώ (και οι δύο μαζί). Λόγω του σχετικά καλού οικογενειακού μας εισοδήματος, είχαμε πάρει ένα δάνειο 150.000 ευρώ για απόκτηση πρώτης κατοικίας, και θα το αποπληρώναμε σε 20 χρόνια, με δόση 900 ευρώ το μήνα. Τα υπόλοιπα χρήματα μας έφταναν να περνάμε μια σχετικά καλή ζωή, χωρίς βεβαίως ανέσεις, αλλά και χωρίς άγχος για το αύριο. Όλα αυτά όμως σύντομα ανατράπηκαν..
Μετά τους πρώτους μήνες που ήταν στην εξουσία ο Γιωργάκης, το “λεφτά υπάρχουν” έγινε “χρέη υπάρχουν”… Μπήκαμε στην εποχή του μνημονίου χωρίς να ερωτηθούμε, και χωρίς η κυβέρνηση να έχει πάρει τέτοια εντολή από το λαό. Και μετά άρχισαν τα όργανα…
Το δε θα αυξήσουμε το ΦΠΑ, έγινε ΦΠΑ 23% από 19% , και οι έμμεσοι φόροι εκτοξεύτηκαν στα ύψη.Τα καύσιμα το ίδιο, και κατά συνέπεια και όλα τα είδη πρώτης ανάγκης. Το δημόσιο μείωσε επιδόματα και συντάξεις, κι έκοψε δώρα. Οι επιχειρήσεις άρχισαν να κλείνουν, ή να μειώνουν τους μισθούς, και να μετατρέπουν τις συμβάσεις από πλήρους εργασίας, σε μερικής απασχόλησης (με αντίστοιχη εννοείται μείωση μισθού). Εμείς δε μείναμε απ’ έξω από τη δύνη αυτή… Το οικογενειακό μας εισόδημα μειώθηκε κατά 500 ευρώ, ενώ παράλληλα, ο πληθωρισμός κάλπαζε… Και μαζί του και οι υποχρεώσεις: το δάνειο, οι πάνες των παιδιών, τα φρούτα τους, τα ρούχα τους (για δικά μας ούτε λόγος), οι βενζίνες, οι ασφάλειες και τα σέρβις των αυτοκινήτων (βλέπετε η ζωή εκτός της πόλης και τα διαφορετικά ωράρια απαιτούν χρήση δύο οχημάτων), οι ΔΕΚΟ, το σούπερ μάρκετ,οι κοινωνικές υποχρεώσεις και πολλά άλλα…
Κι έτσι σιγά-σιγά φτάσαμε στο σήμερα: Με εισόδημα 2300, από τα οποία 900 πάνε στο δάνειο, γύρω στα 150 σε ΔΕΚΟ, 350 στο βρεφικό σταθμό της μικρής(βλέπετε για το κράτος είμαστε πλούσιοι, και δε δικαιούμαστε κρατικό βρεφικό σταθμό), 200 ευρώ σε βενζίνες για το ένα αυτοκίνητο (το άλλο το εγκαταλείψαμε υποχρεωτικά) , και μας μένουν και 900 ευρώ για να περάσουμε το μήνα, μια οικογένεια με 2 μικρά παιδιά….
Για διακοπές το καλοκαίρι ούτε λόγος πλέον, όπως και για πολυάριθμα παιδικά πάρτι, γιορτές και οτιδήποτε άλλο κοστίζει. Ακόμα και τα οικογενειακά τραπεζώματα έχουμε περιορίσει,αφού το να κάνεις το τραπέζι σε δύο πενταμελείς οικογένειες έχει μεγάλο κόστος πλέον… Και τα πράγματα δυστυχώς πάνε από το κακό στο χειρότερο. Που να μεγαλώσουν και τα παιδιά, να έχουν κι άλλα έξοδα πέρα από το φαγητό τους και τα ρούχα τους…
Με αυτά και μ’ αυτά πέρασε ο χρόνος διακυβέρνησης Παπανδρέου… Τώρα, απλά παρακαλάμε πάνω απ’ όλα να έχουμε την υγειά μας και οι τέσσερις, να μη χάσει κάποιος από τους δυο τη δουλειά του, να μη μας κόψουν άλλα χρήματα, και..να μη γίνει καμιά στραβή (χτύπα ξύλο) και χρειαστούμε έξτρα χρήματα… Όσο για τα υπόλοιπα επιτεύγματα του κου Παπανδρέου, εκτός από αυτό της εξαθλίωσης της ζωής μας, λίγο μας ενδιαφέρει…
Ξέρουμε ότι υπάρχουν και χειρότερα…Απλά παλεύουμε μήπως καταφέρουμε να τη βγάλουμε και φέτος…Παίρνουμε δύναμη από τα παιδιά μας, και συνεχίζουμε τον αγώνα…
http://antipaloi.blogspot.com/
