Μάλλον όμως ήταν αναμενόμενο. Μια χώρα, που έμαθε να ζει πάνω από τις δυνατότητές της. Μια χώρα, που λίγα πράγματα πήρε τοις μετρητοίς. Μια χώρα, που έμαθε να ανέχεται το ‘δήθεν’. Το ‘έτσι θα είναι’. Το ‘ποιος ασχολείται’.
Αυτή υπήρξε η σύγχρονη Ελλάδα. Η Ελλάδα που περιχαρακώθηκε στο θράσος των φιλοδοξιών των ανεπάγγελτων. Εκείνων που έκαναν τρόπο ζωής το να επικοινωνούν την ανεπάρκειά τους. Όσων πίστευαν ότι έννοιες όπως αξιοκρατία, επαγγελματισμός, συνέπεια, αξιοπιστία, κατάρτιση, γνώση, εργατικότητα και τόσες ακόμη, χάθηκαν από το λεξιλόγιο των Ελλήνων, μαζί με την κατάργηση της καθαρεύουσας.
Αν κοιτάξετε γύρω σας, θα διαπιστώσετε με τρόμο ότι τέτοιοι «δήθεν» υπάρχουν παντού. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη. Την ώρα που η Ελλάδα της επόμενης ημέρας θα έπρεπε να αφήσει πίσω της τέτοιες θλιβερές περιπτώσεις, εκείνες – οι περιπτώσεις- εξαντλούν τα όρια της κοινής λογικής, προσδοκώντας να είναι και αύριο μαζί μας. Να μην έχουν κατέβει από το τρένο.
"Η κρίση είναι ευκαιρία", συλλαβίζουν μονότονα πολιτικοί, άνθρωποι του πνεύματος και διαμορφωτές της κοινής γνώμης και της καθημερινότητας. Μόνο που δεν τολμούν να συμπληρώσουν τη φράση: ‘Για να απαλλαγούμε από τους δήθεν’. Ίσως επειδή ανάμεσα στους τελευταίους, πολλοί αναγνωρίζουν τον εαυτό τους.
http://www.statesmen.gr/
