ΟΙ Γερμανοί έφυγαν. Οι Άγγλοι παρέμειναν. Ποτέ δεν είχαν φύγει οι Άγγλοι (του Τσώρτσιλ) απ’ την Ελλάδα της Μ. Ασίας, της Αντίστασης και του Εμφυλίου.
Κι ούτε θα φύγουν. Ακόμα και σήμερα, με το «ανήκομεν εις την Δύσιν» μακρινό και (ξε)περασμένο.
ΤΕΤΟΙΑ μέρα του Οκτώβρη ’44, οι Γερμανοί «τα μάζευαν» και οι Άγγλοι «τα’ στρωναν». Στην Ελλάδα των ελλήνων που «πολεμούν σαν ήρωες» για τα συμμαχικά (διάβαζε Αγγλικά) συμφέροντα, αλλά το…Χιτλερικό «χάριν της ιστορικής αλήθειας, οφείλω να διαπιστώσω ότι μόνον οι Έλληνες με πολέμησαν με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον» περνάει στα ψιλά και χάνεται στην προπαγάνδα των νικητών.
ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ στη δίνη μιας παγκόσμιας σύρραξης. Πληρώσαμε ακριβά τη ναζιστική θηριωδία, όταν ο φασισμός σουλατσάριζε στην Ευρώπη, ωστόσο, η Ελλάδα ήταν πέρασμα. Ο στόχος του ήταν το «νησί» του Τσώρτσιλ, πριν η Γερμανία στραφεί αντισοβιετικά, πριν το «τερατάκι» κινηθεί (και) αντικομμουνιστικά.
ΑΣ ξανάρθουμε στην απελευθέρωση του Οκτώβρη ’44. Στη Σκομπία της…Καζέρτας και με τον Λίβανο να’ χει δέσει χειροπόδαρα το ΚΚΕ, με υπογραφές μιας ηγεσίας αγράμματων…νάνων, απέναντι σε (αντικομμουνιστικούς) γίγαντες τύπου Τσώρτσιλ και Γ. Παπανδρέου. Και, βέβαια, τι το θελε ο τελευταίος εκείνο το απίθανο και εξόχως παραπλανητικό «πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν», στη λαοθάλασσα της Αθήνας (Σύνταγμα), αφού θα παρέμενε λόγος κενός; Ακολούθησαν τα «Δεκεμβριανά» και η Βάρκιζα (σχεδόν συγχρόνως με τη Γιάλτα), με την Ελλάδα επιδικασμένη στη Δύση. Πριν οι (τρεις) Μεγάλοι υπογράψουν εκεί, μοιρασιά είχε γίνει στο…κεφάλι του Τσώρτσιλ και του Γ. Παπανδρέου. Με το παιχνίδι στρωμένο αντικομμουνιστικά και τον μονόδρομος του βουνού να μην αφήνει περιθώρια για σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς και μεταπελευθερωτικά οράματα.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ που απελευθέρωση δεν ήταν και οι αλυσίδες «σκούριασαν». Πριν μας «παραλάβουν» οι Αμερικανοί, οι Άγγλοι μας φορέσαν’ άλλες. Καινούριες, χρυσές (Βελουχιώτης), παντοτεινές.
