θηλαστικό, κολύμπησε περίπου 10.000 χιλιόμετρα, από τον Ατλαντικό έως τον Ινδικό Ωκεανό, σε αναζήτηση συντρόφου, σύμφωνα με τη σχετική έρευνα θαλάσσιων βιολόγων.
Η συγκεκριμένη φάλαινα είχε φωτογραφηθεί ανάμεσα σε άλλες στα ανοιχτά των νοτιοανατολικών ακτών της Βραζιλίας, για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 1999, ενώ δύο περίπου χρόνια αργότερα (το Σεπτέμβριο του 2001) η ίδια φωτογραφήθηκε πάλι, κατά τύχη, έξω από την ανατολική ακτή της Μαδαγασκάρης, στον Ινδικό Ωκεανό.
Η ταυτοποίηση ότι επρόκειτο για το ίδιο ζώο έγινε από το χαρακτηριστικό σχήμα της ουράς της και από ένα συγκεκριμένο μοτίβο σημαδιών πάνω της (κάθε μεγάπτερη φάλαινα έχει ιδιαίτερα σημάδια που την κάνουν να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες του είδους της).
Οι ερευνητές, υπό την επίβλεψη του Πίτερ Στέβικ του Κολλεγίου του Ατλαντικού στις Η.Π.Α., μελέτησαν το περιστατικό στο πλαίσιο της ευρύτερης έρευνάς τους για τις μεταναστευτικές συνήθειες των φαλαινών και το παρουσίασαν στο περιοδικό βιολογίας «Biology Letters» της Βασιλικής Εταιρίας Επιστημών της Βρετανίας. Σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο, δήλωσαν ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη καταγεγραμμένη μετακίνηση θηλαστικού, που έχει ποτέ παρατηρηθεί στον κόσμο.
Ήταν περίπου 400 χιλιόμετρα πιο μακριά από το μεγαλύτερο μεταναστευτικό ταξίδι που είχε ως τώρα αναφερθεί και κάλυψε σχεδόν διπλάσια απόσταση από αυτή που συνήθως ταξιδεύουν οι φάλαινες, όταν περιοδικά μεταναστεύουν για αναπαραγωγικούς λόγους.
Οι μεγάπτερες φάλαινες ήταν γνωστό ότι κολυμπούν μεγάλες αποστάσεις, όμως οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι μετακινούνταν ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο ημισφαίριο, αλλάζοντας μόνο γεωγραφικό πλάτος, αλλά η νέα ανακάλυψη δείχνει ότι μπορεί επίσης να αλλάζουν γεωγραφικό μήκος, κινούμενες κατά μήκος του άξονα ανατολής - δύσης, προκειμένου να αναπαραχθούν.
Όμως χρειάζονται και άλλες σχετικές παρατηρήσεις φαλαινών, ώστε να επιβεβαιωθεί αυτή η θεωρία, που προς το παρόν βασίζεται στην παρατήρηση μόνο μιας φάλαινας. Πέρα από το εντυπωσιακό στοιχείο της τεράστιας απόστασης που κάλυψε, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το κατόρθωμα εγείρει επίσης ερωτήματα σχετικά με τις συνήθειες ζευγαρώματος του συγκεκριμένου είδους φαλαινών, για τις οποίες σχετικά λίγα πράγματα είναι γνωστά μέχρι σήμερα.
Οι μεγάπτερες φάλαινες έφτασαν κοντά στην εξαφάνισή τους εξαιτίας της υπεραλιευσής τους. Όμως τελευταία, θεωρείται ότι ο πληθυσμός τους ανακάμπτει διεθνώς. Το 2008 η Διεθνής Ένωση για την Προστασία της Φύσης (IUCN) μετακίνησε αυτό το είδος φαλαινών από την κατηγορία των «ευάλωτων» ειδών στην κατηγορία της «ελάχιστης ανησυχίας», πράγμα που σημαίνει ότι ο κίνδυνος εξαφάνισής τους είναι πια χαμηλός.
irenepan.posterous.com
