Γιατί όταν βάζεις τα σκουπίδια κάτω απ' το χαλί, δεν σημαίνει ότι δεν θα μυρίσουν κάποια στιγμή. Γράφει ο Νίκος Συνοδινός.
Όταν έγινε η κλήρωση των προκριματικών του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος για την διοργάνωση του 2012, όλοι οι Έλληνες χαμογέλασαν και μίλησαν για το... κοκαλάκι της νυχτερίδας που κουβαλούσε μαζί του ο Ότο Ρεχάγκελ. Ο 6ος όμιλος με την συμμετοχή της Κροατίας, του Ισραήλ, της Γεωργίας, της Λετονίας και της Μάλτας, αποτελούσε εφαλτήριο πρόκρισης για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
Οι πρωταθλητές Ευρώπης του 2004 εξάλλου ήταν οι μοναδικοί εκπρόσωποι του γκρουπ στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, καθώς οι Κροάτες παρακολουθούσαν τους αγώνες της γιορτής του παγκοσμίου ποδοσφαίρου απ' τις τηλεοράσεις τους.
Τα πανηγύρια γρήγορα μετατράπηκαν σε προβληματισμό.
Η αλλαγή φρουράς στην τεχνική ηγεσία με τον Πορτογάλο Φερνάντο Σάντος στην θέση του Ότο Ρεχάγκελ, ήταν λογικό να δημιουργήσει κάποιους τριγμούς, όμως αυτοί ήταν τέτοιοι, που προκάλεσαν ανα-ταραχή.
Οι αποχωρήσεις βασικών στελεχών της ομάδας(Αμανατίδης, Κυργιάκος, Γκέκας), σε συνδυασμό με την διάθεση πολλών ακόμη διεθνών να τα βροντήξουν, ανέδειξαν το πρόβλημα των παρεών που υπήρχαν στην εθνική. Όσο αυτές δεν λειτουργούσαν ανταγωνιστικά, η διαχείριση των ισορροπιών έμοιαζε εύκολη υπόθεση.
Όταν όμως κάποιες πήραν ισχυρό προβάδισμα, τότε οι αντιδράσεις ήλθαν ως φυσικό επακόλουθο, δημιουργώντας μια πολύ κακή εικόνα. Γιατί η εθνική ομάδα δεν είναι σύλλογος. Είναι κάτι άλλο. Πέρα απ' τον επαγγελματισμό, έχει και συναίσθημα, ψυχή, πάθος. Είναι η σημαία, το εθνόσημο, τα χρώματα της φανέλας, που ενώνουν πράσινους, κόκκινους, κίτρινους, μαύρους. Κανείς δεν μπορεί να παίζει με αυτήν κρυφτούλι. Μπαίνω, βγαίνω, φεύγω, επιστρέφω, πικάρω, προσβάλω.
Όταν φοράς το εθνόσημο δικαιούσαι να χάνεις, ακόμη και να συντρίβεσαι, αλλά να παλεύεις, να πέφτεις με αξιοπρέπεια. Να κοιτάς τον αντίπαλο στα μάτια. Η εθνική ομάδα είναι άλλο πράγμα. Αυτό που κάνει τον Καραγκούνη όταν μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο να δίνει όσα μπορεί, δίχως ποτέ να προκαλεί το παραμικρό πρόβλημα. Είτε έχει το περιβραχιόνιο του αρχηγού, είτε βλέπει το ματς απ' τον πάγκο. Πολλοί ποδοσφαιριστές κέρδισαν δόξα και χρήμα απ' την εθνική. Προσέφεραν κιόλας, όμως κυρίως πήραν.
Σήμερα η εθνική ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Για να ξαναβρεί τον βηματισμό της χρειάζονται τομές απ' τον Φερνάντο Σάντος. Γιατί όταν βάζεις τα σκουπίδια κάτω απ' το χαλί, δεν σημαίνει ότι δεν θα μυρίσουν κάποια στιγμή. Όσο και αν κλείνεις την μύτη σου, θα έλθει η ώρα που θα σε πάρει η... μπόχα. Και τότε θα είναι αργά να βρεις το οξυγόνο το οποίο θα σε οδηγήσει στην επιφάνεια. Στις επιτυχίες. Στην κορυφή.
http://www.soccerplus.gr/
