Ο καλός γιατρός πρέπει να είναι ευσυνείδητος, τίμιος, αδέκαστος και αξιοπρεπής, να διαπνέεται από πνεύμα αλτρουϊσμού, γιατί το λειτούργημά του απαιτεί αυταπάρνηση και απεμπόληση κάθε συμφέροντος. Εφόσον σκοπός του είναι η ανακούφιση του ξένου πόνου οφείλει να εμφορείται από αγάπη προς τους πάσχοντας συνανθρώπους του. Ο γιατρός εκπληρώνει την αποστολή του απέναντι στην κοινωνία τότε και μόνο όταν θεωρεί τον εαυτό του ως φορέα πνευματικών αξιών για την άσκηση των οποίων πρέπει να διαπνέεται από ιδεαλισμό φιλαλληλία και κυρίως ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ!!! που δεν επέδειξε δυστυχώς την Παρασκευή 29-10-2010 γιατρός!!!(κατά πληροφορίες μου διδάκτωρ ΑΠΘ!!! -στενοχωριέμαι αφάνταστα για τους φοιτητές του- και φυσικά δεν τον διακρίνει κανένα από τα παραπάνω εφόδια) πανεπιστημιακής κλινικής νοσοκομείου της δυτικής Θεσσαλονίκης που είχε στην αναμονή για επτά ολόκληρες ώρες ασθενή εκπαιδευτικό και αφού προηγουμένως όλο το υπόλοιπο προσωπικό(συγχαρητήρια και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλο το υπόλοιπο προσωπικό) τον είχε προετοιμάσει για την επικείμενη εγχείρηση που ο εν λόγω γιατρός!!! δεν έκανε ποτέ, αλλά και δεν εδέησε να τον ενημερώσει ότι την ανέβαλε ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ!!!
