Κάποια στιγμή γλίστρησε στους βράχους και κατατσακίστηκε σπάζοντας τη στάμνα της.
Οι ελάχιστοι τραυματιοφορείς έσπευσαν, την σήκωσαν και την απόθεσαν στην πρόχειρη σκηνή του Διοικητή.
Έτρεξε τότε εκείνος, την αγκάλιασε και ξέσπασε:
- «Γιαγιούλα μου» της είπε «τι έπαθες; Πού πονάς; Τι θέλεις να σου δώσω;»
Τον κοίταξε εκείνη με παγωμένα μάτια και λίγο πριν φύγει του ψιθύρισε:
- «Στρατηγέ μου… μια στάμνα» και σώπασε.
«Όταν τα γεγονότα φωνάζουν – οι λόγοι περιττεύουν»
Νένα Κ.
