Οι Γάλλοι στρατιώτες και ναύτες ήταν συχνά υποχρεωμένοι να τρώνε μόνο καπνιστό ψάρι, παστό κρέας και ξηρά τροφή. Χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν από σκορβούτο ή λιμοκτονούσαν.
Γι' αυτό το λόγο, το 1795 η γαλλική κυβέρνηση προσέφερε ένα βραβείο 12.000 φράγκων για την πλέον πρακτική μέθοδο χορήγησης νωπής τροφής στα γαλλικά στρατεύματα και το ναυτικό. Μετά από 15 χρόνια, το βραβείο απονεμήθηκε στο Νικολά Απέρ, αρχιμάγειρα και ζαχαροπλάστη, ο οποίος συσκεύαζε την τροφή σε μπουκάλια με μεγάλο στόμιο. Κατόπιν τα σφράγιζε με φελλό και σύρμα και τοποθετούσε κάθε μπουκάλι σε έναν υφασμάτινο σάκο. Το μπουκάλια ζεσταίνονταν μέσα σε μια κατσαρόλα με νερό που έβραζε. Στην ουσία, ο Απέρ στηρίχτηκε στη θεωρία ότι για τη διατήρηση των μαγειρεμένων τροφών αρκεί η αφαίρεση του αέρα. Αργότερα έμαθε ότι η διατήρησή τους εξαρτάται από την ανυπαρξία βακτηρίων. Το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας «κονσερβοποιού» για συντήρηση τροφών απονεμήθηκε στην Αγγλία στον Πίτερ Ντιράν το 1810, ο οποίος συνέλαβε την ιδέα να συσκευάσει τσάι μέσα σε κουτιά.
p.p
