Η κατάληψη δεν αποτελεί "έθιμο" ή ευκαιρία για να λουφάρουν οι μαθητές. Είναι η πιο δυναμική έκφραση δυσαρέσκειας των μαθητών που δεν δέχονται να ζουν μέσα στο κατασταλτικό αυτό εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι μια αντίσταση στη συστηματοποιημένη, νεκρή μάθηση. Είναι η κραυγή των μαθητών για το ανυπόφορο και αποπνικτικό κλίμα που επικρατεί στο σχολικό χώρο, κάνοντάς τους να αισθάνονται πλήξη, άγχος, απογοήτευση, οργή. Είναι η ουσιαστική και έμπρακτη κίνησή τους για να δηλώσουν πως αυτού του είδους η λειτουργία του σχολείου τους ενοχλεί, τους απωθεί και πως δεν επαναπαύονται στις, κατά τ' άλλα, “βολικές” καρέκλες των σχολικών τάξεων, αλλά δραστηριοποιούνται απαιτώντας τα ήδη αυτονόητα. Σε ένα προμελετημένο και “στημένο” εκπαιδευτικό σύστημα που:
* δεν ενθαρρύνει την ελεύθερη έκφραση και δεν οξύνει την κριτική ικανότητα των μαθητών, αλλά απειλεί με κυρώσεις όπως οι αποβολές κι οι απουσίες
* αξίες, αρχές και θεσμοί όπως η υποταγή, η τιμωρία, ο καταναγκασμός και ιεραρχικές δομές δεσπόζουν και αναγκάζουν τους μαθητές να γίνονται “υπήκοοι”
* προετοιμάζει τους μαθητές για να γίνουν τα επόμενα ρομποτάκια της κοινωνίας που θα καταναλώσουν και θα καταναλωθούν, εξυπηρετώντας έτσι την εξουσία και το παρόν σύστημα
* επιθυμεί οι μαθητές να είναι πειθαρχημένα, άβουλα όντα και αναπαράγει την κατάσταση υποστηρίζοντας την τακτική της αποστήθισης και του παπαγαλισμού, χωρίς να αφήνουν περιθώρια προσωπικής έρευνας και αμφισβήτησης από τους μαθητές και καθιστώντας τους, παθητικούς καταναλωτές της μάθησης
* οι καθηγητές φέρονται σαν «αυθεντίες» και όχι. ως συντονιστές χειραγωγώντας τη διαδικασία του σχολικού μαθήματος, όντας, παράλληλα, Φερέφωνα της εξουσίας
* δεν εμπνέει τους μαθητές ώστε να νιώσουν κομμάτι του, αλλά τους καθιστά ξενιστές γνώσης
* εξαναγκάζει, από μόνο του τους μαθητές να στρέφονται στην ιδιωτική εκπαίδευση και να γίνονται πελάτες Φροντιστηρίων λόγω δυσλειτουργίας του ίδιου
Δεν τους αφήνουμε να μας καθιστούν αδρανή και άβουλα υποχείρια!
Δεν ξαπλώνουμε στο κρεβάτι του Προκρούστη!
Δεν Φοράμε τις αλυσίδες του φυλακισμένου, ακόμα κι αν γυαλίζουν, δεν παύουν να είναι αλυσίδες!
Ας αντιτάξουμε τις φωνές μας για να εξασφαλίσουμε τις συνθήκες που μας αξίζουν!»
