Οι απαντήσεις δεν είναι όμοιες για όλες τις περιπτώσεις. Σημαντικό ρόλο παίζουν παράγοντες που αφορούν στο παιδί, όπως η ηλικία, η αυτοεκτίμηση και η ωριμότητά, η λειτουργικότητα, η κοινωνική ζωή και η σχολική επίδοση. Παράγοντες που αφορούν στην οικογένεια, όπως η ικανότητα των γονέων να θέτουν όρια και να τα τηρούν, η δική τους ωριμότητα, ο αριθμός και οι ηλικίες άλλων παιδιών στην οικογένεια, η σχέση τους με τα παιδιά και το οικογενειακό κλίμα.
Αυτό που πρέπει να επιδιώξουν οι γονείς είναι να προλάβουν το φαινόμενο από την παιδική ηλικία, καθώς συνήθως παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στην ηλικία της εφηβείας. Το κινητό (η χρήση του οποίου είναι, εξάλλου, εξαιρετικά επιβλαβής), ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και η σύνδεση με το διαδίκτυο είναι καλό να παραχωρούνται στην ηλικία και στις περιστάσεις που μπορούν να αξιοποιηθούν πραγματικά. Όταν το παιδί τα ζητά σαν μέσο να συνομιλεί με τους φίλους του, τα παρέχουμε αφού έχουμε αποκλείσει άλλους πιο επικοινωνιακούς τρόπους ανταλλαγής μηνυμάτων ή περιορίζουμε τη χρήση τους στο απαραίτητο. Οι έφηβοι, δικαιούνται κινητό και ηλεκτρονικό υπολογιστή, αφού, όμως έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη μας ότι δε θα κάνουν κατάχρηση, αλλά κατάλληλη χρήση. Εδώ, είναι σημαντικό να γίνεται έλεγχος, σε βαθμό τέτοιο που θα δίνει πληροφορίες, δε θα παραβιάζει, όμως την ιδιωτικότητα του εφήβου. Όπως λέγεται συχνά, το διαδίκτυο και το κινητό είναι χρήσιμα εργαλεία, αρκεί να χρησιμοποιούνται λειτουργικά. Όπως το μαχαίρι, που μπορεί να το χρησιμοποιήσεις για να κόψεις ψωμί και να προσφέρεις τροφή, μπορείς όμως να το στρέψεις κατά άλλων ή του ίδιου σου του εαυτού, μετατρέποντάς το σε φονικό όπλο.
Αυτό που πρέπει να μας ανησυχήσει, όπως σε όλες τις ψυχιατρικές διαταραχές, είναι η έκπτωση της λειτουργικότητας των ατόμων. Αν δούμε ότι το άτομο αδιαφορεί για την εμφάνισή του, την καθαριότητα, την τροφή, τις υποχρεώσεις του και την κοινωνική του ζωή, αλλά ανυπομονεί να συνδεθεί με το διαδίκτυο και κερδίζει χαρά κυρίως από αυτό οφείλουμε να επιστρατεύσουμε όλα τα μέσα για να το κινητοποιήσουμε και να ζητήσουμε βοήθεια από ειδικό για το ίδιο, αλλά και ολόκληρη την οικογένεια.
Ο δήμος μπορεί μέσω της συμβουλευτικής υπηρεσίας να ενημερώσει, να στηρίξει και να εκπαιδεύσει τις οικογένειες στη διαχείριση αυτού του προβλήματος μέσα από εξατομικευμένες συνεδρίες με την ‘πάσχουσα’ οικογένεια, αλλά και με ομάδες γονέων που θα στοχεύουν στην πρόληψη του φαινομένου αυτού, που αποτελεί έναν καθημερινό αγώνα για πολλές οικογένειες.
Με εκτίμηση
Κεχρή Σωτηρία
Ψυχολόγος
http://prassia-eyrytanias.blogspot.com/
