Ο Μάικ Μπατίστ γράφει στο blog του στο gazzetta.gr για τις ήττες που δε θέλει να ζήσει ποτέ ξανά, για τον τρόπο να πάρει ο Παναθηναϊκός πίσω το κύπελλο, αλλά και για το γιο του, που... τον φτάνει σιγά σιγά!
Γεια σας και πάλι
Σας γράφω από το αεροδρόμιο, όπου πήγαμε μετά την προπόνηση για να πετάξουμε για τη Ρόδο. Η αλήθεια είναι πως... άργησα λίγο και φοβόμουν μην πάθει τίποτα ο Μάνος. ;) ;) Όταν έφτασα διαπίστωσα πως ήταν μια χαρά, οπότε όλα καλά. ;) ;)
Επιστρέφουμε στον τόπο όπου χάσαμε στο τελευταίο φιλικό προετοιμασίας και το μόνο που έχω να πω είναι ότι... δεν θέλουμε να ξαναχάσουμε ποτέ! Ιδιαίτερα στην πρώτη μας επίσημη αποστολή για φέτος, που είναι και ματς δίχως αύριο. Είμαι βέβαιος πως θα είμαστε έτοιμοι για τον Κολοσσό, γιατί εδώ, σε αυτήν την ομάδα, η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών έχει τις εμπειρίες από τέτοιου είδους διαδικασίες. Φυσικά όλοι έχουμε και το κίνητρο να κάνουμε αυτό που πρέπει για να βρεθούμε στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, για να φτάσουμε στον τελικό και να πάρουμε πίσω το τρόπαιο!
Τις τελευταίες ημέρες είχαμε την ευκαιρία και να γυρίσουμε εκατό τοις εκατό στη ρουτίνα μας, στα πράγματα που κάνουμε κάθε φορά πριν από κάθε αγώνα. Για παράδειγμα, είδαμε βίντεο, αναλύσαμε εκτενώς τους αντιπάλους μας, δουλέψαμε στο πώς θα τους σταματήσουμε στο παρκέ. Όλα αυτά τα κάνουμε και στην προετοιμασία, αλλά εκεί δεν έχουμε πολύ χρόνο να αφιερώσουμε σε αυτές τις διαδικασίες, γιατί προέχουν άλλα πράγματα.
Θα ήθελα να αναφερθώ και στην ενδεχόμενη απεργία. Γνώμη μου είναι πως όταν ένας κλάδος έχει προβλήματα, είναι κατανοητό να καταφεύγει στην απεργία για να τα επιλύσει. Αν όμως κάνει για το τίποτα απεργία, είναι λάθος. Να θυμίσω πως και πέρυσι έγινε απεργία, αλλά δεν είδα να κερδίζουν τίποτα οι παίκτες. Γι' αυτό θα επαναλάβω πως είναι χρήσιμο να μην απεργείς αν δεν έχεις να κερδίσεις κάτι από αυτό. Από το να κάνεις απεργία δίχως λόγο και αιτία, είναι καλύτερο να βγεις στο παρκέ και να παίξεις, ώστε και να μη χάνεται άδικα χρόνος.
Η αλήθεια είναι πως αν γίνει απεργία... θα έχω τη δυνατότητα να περάσω πολύ περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου! Έρχονται την Παρασκευή και σκοπεύω να παίζω με τον γιο μου όλο το βράδυ! Είναι απίστευτο πόσο έχει μεγαλώσει. Έχει αρχίσει και να περπατάει. Τι να πω; Μόνο αυτό: δεν τον χορταίνω!
Να έχετε υγεία.
