ΓΛΥΤΩΣΕ τη σφαίρα στο σβέρκο, στην πλατεία Τιεν Αμέν. Εκεί την πλήρωσαν «επαναστατημένοι» φοιτητές, με μια σφαίρα στο σβέρκο, σαν τα μοσχάρια πριν τη σφαγή. Για ένα πανό και μια κραυγή. Για ελευθερίες στην Κίνα που δεν είχαν και για δημοκρατία που διψούσαν. Ωστόσο, τον επεσήμαναν, κατέγραψαν τη φάτσα και το φρόνημά του και, τελικά τον «τύλιξαν» σε μια κόλλα. Στη φυλακή ο αντικαθεστωτικός Λιου Σιαομπό και η Κίνα δεν σήκωνε τέτοια. Κι ούτε τα σηκώνει. Κι ας ονειρεύεται ο λαός της (χωρίς να ξεσηκώνεται) «τη χιλιάκριβη τη λευτεριά».
ΚΑΙ, βέβαια, το καθεστώς έχει τα άλλοθί του. Τον αντίλογο, που έχει να κάνει με το δις του πληθυσμού, σε σχέση με τα δις που απαιτούνται για το επισιτιστικό τους πρόβλημα. Από ‘κει και πέρα, είναι υπόθεση «Κυβέρνησης» (μονοκομματικής), συστήματος, νομενκλατούρας που απολαμβάνει και λαού που δουλεύει με το κεφάλι σκυμμένο και το στόμα κλειστό. Όσο για την ισχύ της Κίνας, την εκπροσώπησή της στον (αμερικανοκίνητο) ΟΗΕ και τις…αντιστάσεις της απέναντι στο ΝΑΤΟ (συμμαχικό εργαλείο στα χέρια των Αμερικανών), θυμήσου τις «κατά λάθος» βόμβες. Σκοτώθηκαν 3-4 στην Πρεσβεία τους (Σερβία), οι εναπομείνατες…έκλαιγαν και πέραν αυτού ουδέν.
ΞΑΝΑΠΑΜΕ στην αχανή και «λαοκρατούμενη» Κίνα. Είδαμε αντιφρονούντα; Τον μαρκάρουμε, τον παρακολουθούμε. «Εκφράστηκε» αντικαθεστωτικός; Του κατάσχουμε το πνευματικό του προϊόν και τον οδηγούμε στη φυλακή. Κι αν δεν βάλει…μυαλό, τον περιμένει η φάση του τρελοκομείου και η τελική της εξαφάνισης. Και, βέβαια, κάτι μας θυμίζουν τα παραπάνω από Ελλάδα (με τα τσακάλια της), αλλά…χούντα ήταν και πέρασε.
ΜΕ τέτοια και παρόμοια, δεν μπαίνουν οι λαοί σε τάξη. Χαφιέδες και ρουφιάνοι «κρατικοί» έχουν ημερομηνία λήξης. Κι αν το σύστημα βλέπει σαν εχθρό του τον ίδιο τον λαό, μην περιμένεις προκοπή, στον απέραντο ορίζοντα της παγκοσμιοποίησης. Αν δεν είδες (ως Κίνα) τις απλωμένες κεραίες του αντιπάλου, αν δεν προσδιόρισες τον εχθρό (Αμερικανούς…) κι αν δεν κατέγραψες την στρατηγική του με τις μεθόδους και τα κόλπα του, μην περιμένεις…χαΐρια με (κατα)διώξεις αντικαθεστωτικών. Χαλάλισέ του(ς) το Βραβείο (Νόμπελ), άνοιξε τις φυλακές (για έξω) και βγες στον Ήλιο. Με την εμπιστοσύνη των λαών στο πρόσωπό σου. Με την ιστορία σου απέναντι στους καουμπόηδες με το λάσο.
