Ο πορτιέρης εξέτασε προσεκτικά τα πρόσωπα και την ένδυση μας (τι να πω ρε παιδιά, τα καλά μου έβαλα πάντως, ένιωθα δε τόσο κυριλέ ντυμένος.. σχεδόν όπως τότε που με έντυνε η αγαπητή μητέρα μου για να πω το ποιηματάκι της 25ης Μαρτίου).
Εν συνεχεία λοιπόν, ο κύριος της εισόδου, μου ανέφερε πως περιμένουν αργότερα πολύ κόσμο και πως δεν χωράμε κι εμείς (άλλο κόσμο υποθέτω;). Τα γνωστά που λένε σε τέτοιες περιπτώσεις όταν τυχαίνει να βρεθούν 2 άντρες στην είσοδο «εκλεκτικού» καταστήματος. Ως κάτοικος Αμαρουσίου (και πλησίον του καταστήματος) έτυχε να γνωρίζω πως κάτι τέτοιο, ειδικά καθημερινή, ουδέ μια σχέση με την αλήθεια έχει.
Ολίγον θιγμένος με το περιστατικό, προσπάθησα να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου ως καταναλωτής. Αφού λοιπόν σε έντονο τόνο φωνής, και τους υπόλοιπους πελάτες να κοιτούν έκπληκτοι, του είπα πως το face control αποτελεί παράνομη διαδικασία, στη συνέχεια του ανέφερα πως θα περάσω μέσα να ρίξω μια ματιά στο μαγαζί, να δω αν μου αρέσει ούτως ώστε να έρθω άλλη φορά. Με άφησε και μπήκα, έκανα μια γύρα (στον κατά τα άλλα μισογεμάτο χώρο), δεν μου πολυαρέσει του είπα.. και στη συνέχεια αποχώρησα.
Αυτά για το Eleven. Δεν πρόκειται να ξαναπατήσω το πόδι μου. Ελπίζω άλλοι να σταθούν πιο τυχεροί πίνοντας ποτό τους στον απρόσωπο αυτό χώρο. Στο Eleven επίσης, να ευχηθώ καλές μπίζνες με τις αξιόλογες πρακτικές που ακολουθούν!
Καλή σας ημέρα
