Ποσώς με ενδιαφέρει εάν οι "αεικίνητοι" τροχαίοι της ομάδας ΔΙΑΣ ή τα διερχόμενα περιπολικά δεν σταματούν για να σας γράψουν κλήσεις, παρ' όλο που μιλάμε για έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους, και η φωτογραφία είναι κοντά στο σταθμό Χαλανδρίου. που φαίνεται στο βάθος.
Εκείνο που με νοιάζει, επειδή πέρασα από το δρόμο αυτό που βλέπετε μέρα μεσημέρι, αναγκαζόμενος λόγω της κατάληψης του πεζοδρομίου από εσάς, να περπατάω στο κατάστρωμα του δρόμου, με τα διερχόμενα αυτοκίνητα στα νώτα μου, και μάλιστα με μεγάλες ταχύτητες, λόγω της ευθείας του δρόμου, είναι να μη βάζετε σε κίνδυνο με τη βλακεία σας τη ζωή άλλων ανθρώπων.
Σκεφτείτε ότι το δρόμο, η μάλλον το πεζοδρόμιο, που στο κάτω-κάτω είναι και δικό τους, θέλουν να το χρησιμοποιήσουν πεζοί, ηλικιωμένοι, γονείς με καρότσια, άνθρωποι σε αμαξίδια, μικρά παιδιά, που δεν είναι υποχρεωμένοι να παίζουν κορώνα-γράμματα τη ζωή τους επειδή εσείς βρήκατε μια "σίγουρη" θέση στάθμευσης... Νομίζω πως χρησιμοποίησα τα πιο ευγενικά λόγια, γι αυτή τη φωτογραφία που μιλάει από μόνη της,
