«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;» λέει η δασκάλα. «Ποιος είπε 'δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο';»
Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του,
εκτός από τον καινούριο:
«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέφεια», απαντά.
«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: 'Κυβέρνηση του λαού, από το
λαό και για το λαό';», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι
ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει: «Ντροπή σας! Ο
Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία
καλύτερα από σας!»
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία: «Ρε
δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!»
«Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει: «Ο
στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι
Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια
ξεψυχισμένη φωνή.
«Ποιος το είπε αυτό;;;» ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η
δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι: «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον
πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο
το 1991».
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: «Ρε δε μας παίρνεις
καμιά πίπα, λέω γω!!!»
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα: «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το
1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».
Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν: «Α γαμήσου ρε
μαλακισμένο, Σουζούκι».
Ατάραχος ο γιαπωνέζος: «Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα
μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η
δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και
μπαίνει ο διευθυντής: «Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο
μπουρδέλο».
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι: «Ο
πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο
υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του».
