Η ένωση μεταξύ τριών τεράστιων παραγωγικών ονομάτων μ’ έναν κοινό στόχο. Το πείραμα είχε ήδη ξεκινήσει από τους Axwell και Steve Angello (που παρεμπιπτόντως έχει ελληνικές ρίζες, γεννήθηκε στην Αθήνα και ονομάζεται Steve Angello Josefsson Fragogiannis) σαν Supermode και αργότερα έγινε το μεγάλο μπαμ: Η προσθήκη των Sebastian Ingrosso και Eric Prydz έφερε στην ζωή τους Swedish House Mafia. Δυστυχώς για εμάς, ο Pryda δεν ανήκει πλέον στο group λόγω της μόνιμης εγκατάστασης του στο Λονδίνο, αλλά αυτό δεν πτόησε τους υπόλοιπους να δημιουργήσουν καταπληκτικά remixes και φοβερά singles. Θα καταφέρει ο πρώτος τους δίσκος να εκπληρώσει τις (τρομερά απαιτητικές) επιθυμίες του κόσμου της House?
Κοιτώντας την tracklist είδα αμέσως ότι δεν πρόκειται για την κλασσική λειτουργία ενός studio album, αλλά περισσότερο μίας συλλογής. 24 τραγούδια τα οποία μοιράζονται τις κοινές τους παρουσίες σαν ομάδα, μέχρι τα σόλο κομμάτια του καθενός και τις ανάλογες επεξεργασίες των συναδέλφων τους. Με λίγα λόγια, βρίσκω μαζεμένες σχεδόν όλες τις δυνατές κυκλοφορίες του κάθε παραγωγού και τις εκδόσεις που τις έκαναν να απογειωθούν μουσικά τους τελευταίους μήνες. Από τα κλασσικά singles όπως «One», «Miami 2 Ibiza» και «Leave The World Behind», μέχρι τα «In The Air (Axwell remix)», «Show Me Love» και πολλά άλλα, η επιλογή δεν πρόκειται να αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Όλες οι συνθέσεις παρουσιάζονται σ’ ένα συνεχόμενο 80λεπτο mix, όπου η κάθε λεπτομέρεια μετράει. Ακόμα και οι μουσικοσυνθέσεις των άλλων καλλιτεχνών έχουν επιλεχθεί έτσι, ώστε να λειτουργήσουν ομαλά με τις δικές τους δουλειές (τρανταχτό παράδειγμα το «One More Time» των Daft Punk, το οποίο “λιώνει” με την επιτυχημένη instrumental έκδοση του «One»).
Είναι αδύνατον να προσπεράσεις κάποια στιγμή από αυτή την παράσταση, ειδικά στην mixed εκδοχή του «Until One». Οι μικρές εκπλήξεις που κρύβονται ανάμεσα στις τόσες ηχητικές τους παραστάσεις, ωθούν ακόμα και τον πιο αρχάριο ακροατή της ηλεκτρονικής μουσικής σε μία ολοκληρωμένη ακρόαση του δίσκου. Το «Meich – Coldplay Clocks» είναι μία φιλική προσφορά του τριδύμου θα έλεγα, αφού το συγκεκριμένο remixαρισμα αποτελεί highlight σε αρκετά βραδινά κέντρα. Μπορεί να γνωρίζω ότι αυτή την στιγμή οι συγκεκριμένοι τρεις θεωρούνται οι πιο καυτοί Djs στον κόσμο, αλλά μόνο όταν τελείωσα με την πρώτη περιήγηση μου κατάλαβα πραγματικά τι εστί Swedish House Mafia. Το υλικό που προσφέρεται σε αυτό το CD καταλαμβάνει άνετα 15 θέσεις στις προσωπικές λίστες με τα καλύτερα House κομμάτια του καθενός και αυτό λέει πολλά. Οι παραγωγές τους δημιουργούν κατά διαστήματα γιγάντιες ενεργειακές εκρήξεις και το επίπεδο της μουσικής κινείται όχι μόνο σε εντυπωσιακούς ρυθμούς, αλλά και σε ποιοτικούς. Τα φωνητικά των ανθρώπων που συμμετέχουν πάνω στα beats είναι κοινός γνωστά και πάντα εκπληρώνουν τους στόχους τους. Είτε με τρανταχτά vocals («How Soon Is Now»), είτε με τις πιο γρήγορες και με λιγότερη ένταση φωνές («I Found U»), πείθουν, βοηθούν και φέρνουν τα αποτελέσματα που χρειάζονται.
Το μόνο που απουσιάζει είναι ένα – δύο εντελώς φρέσκα κομμάτια ή ένα tune που να μου συστήνεται για πρώτη φορά μέσα από αυτό το album. Γι’ αυτό και το πρώτο μου σχόλιο ήταν ότι τείνει περισσότερο ως ένα compilation με τις μεγαλύτερες και σοβαρότερες επιτυχίες των τριών, παρά ένα τυπική δισκογραφική ηχογράφηση. Από την άλλη, δεν σημαίνει ότι είναι απρόσωπο ως σύνολο επειδή όλα τα τραγούδια ήταν μέχρι αυτό το σημείο «άστεγα» και τους έλειπε μία κοινή πορεία. Τώρα, μοιράζονται τους ήχους και το μεμονωμένο ύφος τους έχοντας ως στόχο να βγει κάτι παραπάνω από μία απλή επιλογή τραγουδιών. Εδώ πέρα καταγράφεται κατά κάποιον τρόπο και η σόλο καριέρα του καθενός, κατανοώντας απόλυτα την επιλογή τους να σχηματίσουν αυτό το γκρουπ. Δεν έκανα το λάθος να αρχίσω να ψάχνω τι λείπει και τι θα μπορούσε να παιχτεί σε αυτό το mix, γιατί πολύ απλά η γκάμα των βασικών παραγωγών είναι τόσο μεγάλη, που πάντα θα βρίσκεται κάτι που θα λησμονείται.
Από την εποχή του «Poplife» του David Guetta έχω να ακούσω έναν τέτοιο δυναμίτη. Βέβαια εκείνος ήταν εντελώς μόνος του και εδώ πέρα έχουμε την ένωση τριών ανθρώπων με συνεργασίες και προσωπικές δημιουργίες. Κάθε track είναι ένα hit, κάθε προσπάθεια είναι και μία επιτυχία. Τραγούδι με τραγούδι το σκηνικό αλλάζει, από καλό γίνετε καλύτερο και από αρμονικό γίνετε σκέτη ζωγραφιά. Δεν χωράει αμφιβολία ότι οι Steve Angello, Axwell και Sebastian Ingrosso είναι ότι καλύτερο υπάρχει αυτή την περίοδο στην ηλεκτρονική μουσική. Εκείνοι που παρακολουθούν εδώ και χρόνια το υλικό τους, θα νιώσουν δικαιωμένοι και οι υπόλοιποι ίσως να έχουν την εντύπωση ότι τους χτύπησε ένας κομήτης. Με ενορχηστρώσεις σκέτη φωτιά και εμπνεύσεις που ταξιδεύουν αλλά συγχρόνως πυροδοτούν το dancefloor, δεν χωράει αμφισβήτηση ότι πρόκειται για ένα από τα πιο ισχυρά LPs της χρονιάς (και όχι μόνο).
Υ.Γ.: Απορώ τι θα γινόταν αν συνέχιζε ο Eric Prydz μαζί τους…
http://beat-town.com/2010/10/19/review-swedish-house-mafia-until-one/
