ΠΟΥ ΚΤΥΠΗΘΗΚΕ ΜΕ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΠΟ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΤΟΥ, στην σημερινη οδο Πολυτεχνειου στις 10.25 μμ....
Ειμαι ο μακρυμαλλης ξανθος νεαρος που ημουν διπλα σου στην πορεια. Θυμαμαι την απλοτητα και εκπληξη σου οταν με κοιταξες , με τραβηξες στο χερι και μου ειπες.
Με κτυπησαν ή κατι τετοιο, δεν ακουγα απο τα συνθηματα, δειχνοντας μου το χερι σου. Καταλαβα οτι οι 5 πανικοβλητοι αστυνομικοι , δεν εριχναν στον αερα οπως νομιζαμε. Ριχναν πανω μας.
Οταν σου ειπα εινα σφαιρα, διεκρινα το φοβο σου. Ισως και εσυ να διεκρινες τον φοβο μου, οπως κοιταχτηκαμε. Ναι φιλε, φοβομουν. Μας εριχναν! Δεν ξερω το κουραγιο μου 19 ετων, που σου ειπα ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ. ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ Η ΣΦΑΙΡΑ. Ηθελα να σου δωσω κουραγιο. Σου εσφιξα το χερι, και πηγαμε στην πυλη του πολυτεχνειου, αλλα ηταν κλειδωμενη. Θυμασαι ασφαλως τον φιλο μου (απο την ΦΕΚ) που μας εδωσε νερο για το χερι σου, γιατι ηταν κλειδωμενη με αλυσιδες η πυλη και μας ειπε οτι μεσα ηταν και στους διαδρομους ακομα, τραυματιες. Μας ειπε να παμε στην Πολυκλινικη. Στο δρομο, ηρθε και ενας νεαρος κοντοκουρεμενος και σε επιασε απο το αλλο χερι να μας βοηθησει. Οταν πηγαμε στην πολυκλινικη, σε αφησα στην εισοδο, αφου τσακωθηκα με τον φυλακα που μας εμποδιζε να ανεβουμε επανω. Παντα εχω το ερωτημα ΓΙΑΤΙ? Ανεβηκες με τον κοντοκουρεμενο και εγω εφυγα και γυρισα στην πυλη. Δεν συναντηθηκαμε ποτε, απο εκεινη τη βραδια. Καποιοι φροντισαν
γι αυτο. Παντα φροντιζαν στην Ελληνικη Ιστορια. Κοιταζα στην μεταπολιτευση στις εφημεριδες να σε δω, να ξερω οτι ησουν καλα. Πουθενα δεν βγηκες. Δεν μιλησες. Αφανης εκεινης της νυκτας. Οπως και εγω , μεχρι σημερα. Οπως οι πολλοι. Μεχρι σημερα παντα σε σκεπτομαι και με τρωει. Εισαι καλα? Αν το δεις , επικοινωνησε με tromaktiko.gr.
Θα μου εδινες μεγαλη χαρα και ηρεμια φιλε ,αφανη ηρωα εκεινης της νυκτας.
Θελω επισης να ευχαριστησω, εσενα φιλε μου που εμενες στην γωνιακη πολυκατοικια της Τζωρτζ. Που μας ανοιξες το σπιτι σου με την οικογενεια σου, τα δυο μικρουλια σου παιδια. Εσυ που εκρυψες το φοβο σου και το φοβο μας, ολο το βραδυ, που μαζι ειδαμε το τανκς , μαζι κλαψαμε οταν ακουσαμε τους πυροβολισμους, μαζι βλεπαμε τα παιδια αγκαλιασμενα ,κτυπημενα, ξυπολητα καιν φοβισμενα να βγαινουν απο την πορτα της Στουρναρη, μαζι ειδαμε τον Λοχια? των ΛΟΚ στην πυλη να μαλακωνει και να απειλει τους αστυνομικους που τα εδερναν.
Εχεις φυγει απο εκει και δεν σε βρηκα. Ευχομαι να εισαι με την οικογενεια σου καλα, απο τα βαθη της ψυχης μου. Γιατι καποιοι αλλοι, την ωρα που μας κυνηγουσαν οι αστυνομικοι ,βλαστημωντας να μας ξεσκισουν, δεν μας ανοιξαν. Τους συγχωρεσα και αυτους, γιατι εκεινη την νυκτα αντρειωθηκα, αλλα εμαθα και τι σημαινει Φοβος. Θα ημουν ευτυχης να συναντιωμαστε.
Αλεξης
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
