Σύμφωνα με την έκθεση Παγκόσμιες Ενεργειακές Προοπτικές, την οποία εκδίδει η IEA κάθε χρόνο, η ολιγωρία των κυβερνήσεων εκτινάσσει τα ποσά που απαιτούνται, προκειμένου τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα να μειωθούν στο κρίσιμο όριο των 450 μερών ανά εκατομμύριο. Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, ο επικεφαλής της υπηρεσίας εμφανίστηκε μάλλον απαισιόδοξος κατά την παρουσίαση της φετινής έκθεσης στο Λονδίνο. «Αν και παραμένει εφικτό, το σενάριο των 450 ppm είναι τώρα πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί. Είναι πολύ, πολύ, πολύ δύσκολο» δήλωσε ο Ναμπούο Τανάκα, εκτελεστικός διευθυντής της IEA.Η διάσκεψη της Κοπεγχάγης τον περυσινό Δεκέμβριο έπρεπε να είχε οδηγήσει σε μια δεσμευτική συμφωνία που θα διαδεχόταν το Πρωτόκολλο του Κιότο, μετά τη λήξη του το 2012. Οι ασυμφωνίες ανάμεσα στις αναπτυσσόμενες και τις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά και το χάσμα απόψεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ, δεν επέτρεψαν τελικά τίποτα περισσότερο από μια γενικόλογη πολιτική διακήρυξη.Όπως κάθε χρόνο, η IEA υπολογίζει στη φετινή της έκθεση διάφορα σενάρια για την πορεία της ζήτησης και του κόστους ενέργειας τις επόμενες δεκαετίες.
Αν διατηρηθούν οι σημερινές πολιτικές, όπως προβλέπει το πρώτο σενάριο, η κατανάλωση ενέργειας θα αυξάνεται κατά 1,4% το χρόνο μέχρι το 2035.Αν πάλι εφαρμοστούν οι «νέες πολιτικές» που προτείνουν οι κυβερνήσεις, ακόμα κι αν δεν είναι φιλόδοξες, η αύξηση της ζήτησης θα περιοριστεί στο 1,2% το χρόνο.Όμως, για την επίτευξη του στόχου των 450 ppm, η ζήτηση θα έπρεπε να αυξάνεται μόνο κατά 0,7%.Και το κόστος για την επίτευξη αυτού του στόχου έχει αυξηθεί από τα 10,6 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2009 στα 11,6 τρισ. δολάρια φέτος.Σε κάθε περίπτωση, επισημαίνουν οι συντάκτες της έκθεσης, η πορεία του κλίματος θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την Κίνα, η οποία εκτιμάται ότι είναι από το 2009 πρώτη σε κατανάλωση ενέργειας και σε εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου -από τη μελλοντική αύξηση της ζήτησης, το 36% αντιστοιχεί στην Κίνα.
Η έκθεση της IEA είναι βέβαια ανησυχητική, ωστόσο οι κυβερνήσεις γνωρίζουν ήδη ότι η καθυστέρηση στη λήψη μέτρων κοστίζει. Το 2006, έκθεση του γνωστού οικονομολόγου Νίκολας Στερν προειδοποιούσε ότι κόστος των απαιτούμενων δράσεων κατά της παγκόσμιας θέρμανσης φθάνει το 1% έως 2% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ το κόστος της καταστροφής στην περίπτωση μη δράσης φθάνει το 5% έως 20%
http://www.tovima.gr
