(και συγκεκριμένα στην Ιταλία που αποφάσισε να σπουδάσει και να ζήσει, από μόνος του στα 20 του χρόνια), όσο δεν τον τίμησε και δεν τον κράτησε η ίδια. Ίσως κάποιοι νεότεροι να μην τον ξέρουν, αν δεν ασχολούνται με το “σπόρ”, καλό θα ήταν όμως να τον γνωρίσουν και να τον μάθουν. Και μάλιστα ιδίοις όμασι, από αυτήν την Πέμπτη, είναι η τέλεια χρονική στιγμή.
Μια μικρή αναφορά στον άνθρωπο Γιάννη Κουνέλλη, όσα δηλαδή μπορώ να γράψω με τις δικές μου γνώσεις. Γεννημένος στον Πειραιά το 1936, αποφασίζει στα 20 του χρόνια, πως η Ελλάδα δεν μπορεί να του παρέχει τις σπουδές και τη μεταμόρφωση που ο ίδιος ήθελε για τον εαυτό του. Έτσι εγκαταλείπει τη χώρα, για σπουδές και μόνιμη εγκατάσταση στην Ιταλία. Επιλογή όχι τυχαία, αφού εκεί ήταν το κέντρο της Αναγέννησης και του ανθρωπισμού. Πίστευε λοιπόν ότι εκεί θα κατακτήσει τη “μεταμόρφωση”. Και τα κατάφερε. Φοιτητής ακόμη, στην Ιταλία, οργάνωσε την πρώτη του παρουσίαση με τίτλο “L’ alfabeto di Kounellis” στην Galleria la Tartaruga. Οι Ιταλοί τον θεωρούν σαν έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες τους, που προσπάθησε να οδηγήσει τη ζωγραφική σε νέα πεδία. Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Arte Povera, που η Ελλάδα, ίσως γιατί δεν καταλάβαινε, δεν του έδωσε την προσοχή που του έπρεπε.
Με αντικείμενα τρισδιάστατα και την ποίηση της τέχνης, μέσα στη ζωή (όπως για παράδειγμα η έκθεση του στο πλοίο “Ιόνιον”, με τις μηχανές αναμμένες και τους εργαζόμενους τριγύρω), κάνει αισθητή και παρούσα την προσωπικότητα και τη “μεταμόρφωσή” του.
Φέτος λοιπόν, αυτόν τον μεγάλο άνθρωπο της τέχνης και του πολιτισμού, θα έχουμε την τιμή, να τον ακούσουμε και να τον θαυμάσουμε, σε μια διοργάνωση, έκθεση στα πλαίσια του Megaron Plus. Με ετερόκλητα, πρωτογενή, βιομηχανικά υλικά, όπως κάρβουνο, χρυσό, πέτρα, ωμό κρέας και βασικό καμβά τον άνθρωπο και τη μνήμη. Τί θα δούμε: από την Πέμπτη 25 Νοεμβρίου, θ’ αρχίσει να τρέχει η έκθεση με καινούργια έργα του, ενώ την Παρασκευή 26 Νοεμβρίου, θα ακούσουμε τον ίδιο να μιλάει, για την τέχνη του, την Ελλάδα και την Ιταλία. Ενω θ’ ακολουθήσει συζήτηση με την εικαστικό Κατερίνα Ζαχαροπούλου.
Αξίζει τον κόπο, πιστεύω, να τιμήσουμε αυτόν τον άνθρωπο, που τόσο μας έχει τιμήσει και ο ίδιος. Γιάννης Κουνέλλης στο Μέγαρο, λοιπόν!
Στην υγειά του.
http://www.tsimpountiii.gr
