Μπορεί στη θεωρία να ακούγεται καλό να γίνονται στα δημοτικά σχολεία μαθήματα πληροφορικής, θεατρου και Αγγλικών από την 1η τάξη, όμως είναι μέγιστο λάθος!
Τα παιδιά γυρίζουν σπίτι ξεθεωμένα, μπουχτισμένα, κυριολεκτικά αποσυντονισμένα. Φεύγει ο δάσκαλος από την τάξη, μπαίνει ο μουσικός. Μετά ο θεατρολόγος. Ακολουθεί ο εικαστικός. Μετά ξανά ο δάσκαλος. Συνεχίζει ο της πληροφορικής. 7ωρα στα Δημοτικά από την 1η κιόλας τάξη!!! Μα καλά, τα παιδάκια δεν τα λυπάται κανείς; Επιτέλους, ας το πάρουν χαμπάρι οι ιθύνοντες στο Υπουργείο Παιδείας. Τα Δημοτικά δεν είναι ούτε Γυμνάσιο, ούτε Λύκειο. Τα παιδιά στην ευαίσθητη αυτή ηλικία έχουν ανάγκη από ένα σταθερό πρόσωπο, ένα σταθερό σημείο αναφοράς, το δάσκαλο, ώστε να επιτευχθεί η βασική αποστολή του Δημοτικού που είναι η καλλιέργεια της αγωγής, η εμφύτευση προτύπων και αξιών.
Με το να μπαίνοβγαίνουν καθηγητές μέσα στις τάξεις αυτό το σταθερό πρότυπο του δασκάλου εξαφανίζεται. Τέλος οι σταθεροί κανόνες στην τάξη. Τέλος το "δέσιμο" με τον εκπαιδευτικό που είναι τόσο απαραίτητο στις μικρές αυτές ηλικίες. Τέλος η πειθαρχεία. Το αποτέλεσμα; Παιδιά χωρίς σταθερές βάσεις. Παιδιά κουρασμένα από εξαντλητικά 7ωρα. Μπερδεμένα από τις τόσες εναλλαγές "δασκάλων". Υπερκινητικά ή κοιμισμένα λόγω αυτού του χάους.
Πρέπει όλοι εμείς οι γονείς να αντιδράσουμε στο Νέο (μπαχαλο)Σχολείο, να μην επιτρέψουμε να συνεχιστεί το "πείραμα", οπωσδήποτε να μην επιτραπεί η επέκταση του πιλοτικού προγράμματος στα υπόλοιπα Δημοτικά Σχολεία γιατί μας βλέπω να τρέχουμε μαζικά σε παιδοψυχιάτρους.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
