Τελικά όλοι στον ελεύθερό μας χρόνο ψάχνουμε διεξόδους αποφυγής στον φυσικό μας χώρο που λέγεται χωριό, σίγουρα οι μεγαλύτεροι σε ηλικία γνωρίζουν καλύτερα. Ωστόσο έχω συνδυάσει το πρότυπο ενός χωριού ως μια κλειστή κοινωνία με βασικά χαρακτηριστικά τα οποία εκλείπουν από το πρότυπο μιας πόλης. Αγώνας για μια καλύτερη ζωή σε ένα αφιλόξενο πε! ριβάλλον για μας τους ίδιους. Κέρδος, συμφέρον, προβλήματα, οικονομική κρίση, αδιέξοδα. Τελικά τις αξίες που κέρδισα από τους προγόνους μου τις 15 μέρες στο χωριό μου κάθε καλοκαίρι, έρχονται να μου τις διαγράψουν οι υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Δεν ξέρω αν μπορώ να αντεπεξέλθω στις δύσκολες αυτές συνθήκες. Θα προτιμούσα την φτώχεια, χειρότερη ακόμα και από το πώς είναι σήμερα, από την πνευματική φτώχεια. Απρόσωπες σχέσεις συμφέροντος, αγάπη για το χρήμα, «άστοχοι» στόχοι. Τελικά αυτό που διαπιστώνω είναι πως παρόλο την καλή παιδική και εφιβική ηλικία που είχαμε, τα χρόνια που ερχονται προβλέπονται δύσκολα για την νεολαία. Ευτυχώς όμως προλάβαμε να ζήσουμε και αυτά τα χρόνια για να τα έχουμε παρακαταθήκη στους δύσκολους αυτούς καιρούς. Τελικά, το κατά πόσο ωφέλησε η αστυφιλία τους ανθρώπους θα αναλυθεί στο μέλλον από τους αρμόδιους, το κατά πόσο στο μέλλον όμως θα παρατηρηθεί «αστυέχθρα» και φαινόμενα διαφυγής προς ανθρώπινα μέρη θα το δείξει ο χρόνος..
Το παραπάνω βίντεο είναι από το χωριό Καστάνιανη, Κονίτσης στα Μαστοροχώρια. Ακούστε και ταξιδέψτε,,.
