tromaktiko: Και τώρα μπορούσε να φαγωθούμε ήσυχοι μεταξύ μας...

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Και τώρα μπορούσε να φαγωθούμε ήσυχοι μεταξύ μας...



Ειλικρινά ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο. Και δεν αναφέρομαι στην κρίση και στο οικονομικό μας χάλι -αυτό λίγο πολύ το ψυχανεμιζόμασταν όλοι- αλλά στην κοινωνική διάσταση του θέματος...
Μήνες τώρα, με όποιον κι αν συναναστραφώ, σε όποια παρέα κι αν βρεθώ, το θέμα συζήτησης είναι το ίδιο. Οργή, απελπισία, αγανάκτηση. Δίνουμε τα ρέστα μας στις κουβέντες μας, εκτονώνουμε την πίεση που βιώνουμε, επιχειρηματολογούμε και προβληματιζόμαστε για το μέλλον, γιατί μόνο που δεν εθελοτυφλούμε. Όχι, δε δέχομαι ότι είμαστε ηλίθιοι ή ανίδεοι. Ξέρουμε πολύ καλά πως λειτουργεί το σύστημα και ο καθένας από μας όταν κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη ξέρει πολύ καλά αν μπορεί να έχει ήσυχη τη συνείδησή του ή όχι, αν έκλεψε το κράτος ή αν το κράτος τον κλέβει ξεδιάντροπα. Το θέμα είναι ότι τα λέμε πολύ καλά μεταξύ μας μέχρι να γυρίσουμε σπίτι μας, να δούμε ξανά τους λογαριασμούς στο ψυγείο, να υπολογίσουμε πόσα πήραμε αυτό το μήνα, τι πρέπει να δώσουμε στα τρέχοντα έξοδα, αν θα περισσέψει κάτι για να πάρουμε ένα δώρο στα γενέθλια του παιδιού ή θα πρέπει να ζητήσουμε ξανά από τους γονείς μας -αν φυσικά έχουμε αυτή τη δυνατότητα. Ξέρουν καλά αυτοί που μας κυβερνούν πως να μας ελέγχουν. Δεμένοι χειροπόδαρα με τα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης, περιορίζουμε τις αντιδράσεις μας στις μεταξύ μας σχέσεις, όπου συνήθως κάποιο άλλο θύμα θα βρεθεί να πληρώσει τη νύφη, μια και με το κράτος, είπαμε δεν μπορούμε να τα βάλουμε. Φταίνε οι εφοριακοί και οι πυροσβέστες με τα επιδόματά τους, φταίνε οι δάσκαλοι με τις διακοπές τους, φταίνε οι γιατροί, οι έμποροι και παει λέγοντας. Εγώ ένα πράγμα έμαθα από τότε που άρχισα να εργάζομαι. Πως δεν μπορείς να κρίνεις κανένα επάγγελμα, αν δεν το έχεις κάνει ο ίδιος. Απλά δεν μπορείς να έχεις άποψη, τέλος. Κι ένα δεύτερο. Αν σου τη δίνει γιατί θεωρείς ότι ο άλλος κλάδος είναι πιο ευνοημένος, μην τα βάζεις με αυτούς που εργάζονται σ' αυτόν. Δε χρειάζεται να πάει κι ο άλλος πιο κάτω για να υπάρξει ισότητα, ανέβα εσύ. Βάλτα με τους συνδικαλιστές που τα κάνουν πλακάκια με τις κυβερνήσεις, βάλτα με τις ίδιες τις κυβερνήσεις, αλλά όχι με κάποιον που εργάζεται, λιγότερο ή ! περισσότερο σκληρά από σένα κι έχει το υς ίδιους φόβους και τις ίδιες αγωνίες. Με πληγώνει ειλικρινά να βλέπω να τρωγόμαστε μεταξύ μας όταν ξέρουμε όλοι πολύ καλά ποιος αποφασίζει σ' αυτόν τον τόπο. Ας μην τους βοηθήσουμε άλλο μένοντας διχασμένοι, δεν το καταλαβαίνετε ότι αυτό θέλουν;;
ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!