ανάμεσα στις 10 μουσουλμάνες με τη μεγαλύτερη και πλέον θετική επιρροή στη Γηραιά Ηπειρο, πλάι σε προσωπικότητες όπως η διάσημη ιρακινή αρχιτέκτων Ζάχα Χαντίντ! Η κυρία Στάμου βρέθηκε στο... top 10 της γυναικείας έκφρασης του σύγχρονου, μετριοπαθούς Ισλάμ, λαμβάνοντας
το σχετικό βραβείο από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Μουσουλμάνων Επιχειρηματιών (CΕDΑR), το οποίο υποστηρίζεται από το διάσημο Ινστιτούτο Στρατηγικού Διαλόγου, γνωστότερο και ως η «Λέσχη των Τριών». Η απονομή του βραβείου, η οποία πραγματοποιήθηκε πριν από τρεις εβδομάδες στη
Μαδρίτη, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στο να αποκτήσει η Ελλάδα φωνή στον- διευρυνόμενης επιρροής- αναπτυσσόμενο κύκλο των μουσουλμάνων της Ευρώπης, τη σημασία των οποίων επισημαίνουν επί σειρά ετών αναλυτές των διεθνών σχέσεων στη χώρα μας.
Η κυρία Στάμου μιλάει για το μεγάλο θέμα των ημερών που απασχολεί χιλιάδες έλληνες και αλλοδαπούς μουσουλμάνους, δηλαδή τη δημιουργία τεμένους και κοιμητηρίου στην πρωτεύουσα. «Εμείς είχαμε εισηγηθεί να δημιουργηθεί μια υποδομήαπλή,λειτουργική και αισθητικά συμβατή με τον προτεινόμενο χώρο. Δεν ονειρευόμαστε πολυτέλειεςπαρά έναν λειτουργικό χώρο προσευχής», ενώ κατακρίνει το νεοπαγές φαινόμενο της ισλαμοφοβίας στην Ελλάδα, χαρακτηρίζοντάς το παροδικό και εφήμερης κατανάλωσης. «Παλαιά ήταν οι κομμουνιστές και σήμερα οι μουσουλμάνοι.Σε λίγο καιρόόμως δεν θα έχει υπόσταση και θα ξεχαστεί» τονίζει.
Επίσης επισημαίνει ότι δεν είναι μόνο η έλλειψη τεμένους, αλλά και η απουσία επίσημων θρησκευτικών λειτουργών του Ισλάμ στη χώρα μας. «Ο ιμάμης- όπως άλλωστε και ο παπάς και οι πνευματικοί δάσκαλοι- βοηθά με τις συμβουλές του άτομα ή ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα,αναζητούν ψυχολογική υποστήριξη ή βρίσκονται προ ηθικών διλημμάτων. Επίσηςέχουμε μεικτούς γάμους, με πολλές γυναίκες να αγνοούν τα δικαιώματά τους. Αυτό είναι ένα τραγικό κενό» σημειώνει. Οπως τονίζει, θεωρεί απαραίτητο να δημιουργηθούν οι απαραίτητες δομές με ελληνικά και όχι ξένα χρήματα. «Οποιος πληρώνει,έχει το πάνω χέρι.Εχουμε δει χώρες όπως η Ολλανδία και η Αγγλία να επιστρέφουν στον κρατικό έλεγχο» λέει.
Η κυρία Στάμου ασπάστηκε το Ισλάμ πριν από έξι χρόνια, καθώς βρήκε εκεί απαντήσεις για τις χρόνιες εσωτερικές αναζητήσεις της. «Η αναζήτησή μου ήταν μακροχρόνια, πάντοτε έψαχνα και πάντοτε είχα αναπάντητα ερωτήματα, όχι κατ΄ ανάγκη θεολογικής φύσης. Σε αυτή την αναζήτηση της αλήθειαςδεν μπορούσα να λάβω ικανοποιητικές απαντήσεις. Ετσιανέτρεξα σε διάφορες σχολές,ασχολήθηκα πολύ με τον Πυθαγόρα,μέσα από τον οποίο βρέθηκα στο Ισλάμ» τονίζει. Σε αυτή την αναζήτηση γνώρισε και τον νυν σύζυγό της, με τον οποίο εισήλθαν ως εθελοντές στους Γιατρούς του Κόσμου, κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Τότε ήταν που ήρθε σε πιο ουσιαστική επαφή με το Ισλάμ, στις διδαχές του οποίου άρχισε να εμβαθύνει. «Θεωρούσα από αυτά που μαθαίνουμε στο σχολείο ότι πρόκειται για μια υποδεέστερη και αμφίβολη θρησκεία. Το Ισλάμ όμως άρχισε να μου δίνει απαντήσεις.Είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να μάθω καλύτερα τι είναι αυτή η θρησκεία.Πολλές απορίες που είχα,ξεκίνησαν να λύνονται με μια απλότητα που... μου την έδινε στα νεύρα!» σημειώνει. Η κυρία Στάμου υπογραμμίζει ότι λόγω ιστορικών γεγονότων πολλοί στη χώρα μας συγχέουν τον μουσουλμανισμό με την Τουρκία, κάτι που, όπως λέει, είναι εσφαλμένο. «Είμαι τόσα χρόνια μουσουλμάνα και τη λέξη μπαϊράμι την έμαθα πέρυσι!Ποτέ δεν συνάντησα στον δρόμο μου την Τουρκία στην πορεία μου προς το Ισλάμ.Ο Ευρωπαίος που γίνεται μουσουλμάνοςδεν μαθαίνει από τους Τούρκους, αλλά από το αραβικό στοιχείο, ακολουθώντας τους άραβες δασκάλους» υπογραμμίζει . «Στην Ευρώπη όσοι προσχωρούν στο Ισλάμ τα μαθαίνουν από τα αγγλικά και τα γαλλικά.Ενώ υπάρχουν χιλιάδες έλληνες μουσουλμάνοι, απορώ γιατί δεν υπάρχουν βιβλία στα ελληνικά.Ευτυχώς,εμείς εκδώσαμε πέντε βιβλία» λέει.
Ακόμη επισημαίνει ότι η μετάβασή της από τον χριστιανισμό στο Ισλάμ συνοδεύθηκε από αποδοχή εκ μέρους της οικογένειας και των φίλων της. «Αρνητικές αντιδράσεις δεν συνάντησα. Κάποιοι μπορεί να είχαν απορίες ή και να μην τους άρεσε.Αλλά τι να έκανα;Αλλωστεούτε η γιόγκα τούς άρεσε!Κοινωνικά δεν άλλαξα,ούτε συμπεριφορά άλλαξα, απλά φόρεσα μαντίλι!» διηγείται.
Η κυρία Στάμου είναι 37 ετών και γεννήθηκε στην Αθήνα ακριβώς έναν μήνα μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. «Η μητέρα μου, οκτώ μηνών έγκυος σ΄ εμένα, έβλεπε τα γεγονότα από την ταράτσα» διηγείται. Γέννημα θρέμμα Ηλιουπολίτισσα, σπούδασε οικονομικά και διοίκηση επιχειρήσεων, όμως ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη διερμηνεία της νοηματικής γλώσσας, αλλά και με τη γιόγκα, την οποία εξακολουθεί να διδάσκει! Η βραβευθείσα Ελληνίδα, η οποία είναι παντρεμένη με τον πρόεδρο της Μουσουλμανικής Ενωσης Ελλάδος κ. Ν. Ελγαντούρ και μητέρα δύο παιδιών, είναι υπεύθυνη μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων στον εν λόγω φορέα. «Παλαιότερα διατηρούσα και γραφείο για τους νέους μουσουλμάνους, ενώ έχω μεταφράσει από τα αγγλικά βιβλία σχετικά με το Ισλάμ» λέει. Ωστόσο για πολλά χρόνια η κύρια ενασχόλησή της ήταν οικογενειακή της επιχείρηση, δηλαδή η παλιά βιοτεχνία αθλητικών ρούχων που διατηρούσαν οι γονείς της, η οποία ανέστειλε τη λειτουργία της με την οικονομική κρίση.
«Η μαντίλα είναι θέμα επιλογής»
Η κυρία Στάμου με τον δίσκο ανά χείρας φιλεύει φιλοξενουμένους την περίοδο του Ραμαζανιού Το θέμα της μαντίλας αποτελεί σοβαρό ζήτημα για αρκετές χώρες,όμως για την κυρία Στάμου τα πράγματα είναι απλά.«Η μαντίλα είναι κομμάτι της πίστης,το οποίο αν θέλεις ακολουθείς και αν θέλεις όχι.Είναι δική σου επιλογή»τονίζει.Ωστόσο, όπως επισημαίνει,δεν έχει μόνο κοινωνική υπόσταση,καθώς όποιος το αναζητήσει εσωτερικά, θα βρει και άλλα πράγματα.«Το μαντίλι είναι θέμα επιλογής.Ομως,όπου το επιβάλλουν,κακώς το κάνουν.Βέβαια,κατά την άποψή μου,όταν το “πασάρουν” σαν σύμβολο καταπίεσης,αυτό είναι λάθος.Εχω δει γυναίκες που παλεύουν για το δικαίωμά τους να το φοράνε»σημειώνει.
Η κυρία Στάμου μιλάει με ικανοποίηση για τη βράβευσή της.«Ηταν 10 βραβεία,όλα τους ισάξια. Εμένα μού απενεμήθη λόγω της δράσης μου στη Μουσουλμανική Ενωση για τη διεκδίκηση του νεκροταφείου και του τεμένους,αλλά και για τη θετική συνεισφορά μου.Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Μουσουλμάνων Επιχειρηματιών (CΕDΑR) προωθεί την εκπαίδευση,την πρόοδο,την επιχειρηματικότητα,τη δημιουργία,την τέχνη,την επιστήμη.
Δεν πρόκειται για θρησκευτικό ίδρυμα»τονίζει.
Οπως λέει,το βασικότερο όλων είναι η ειρηνική συμβίωση και η ανοχή.«Στο Ραμαζάνι τρώμε μαζί με φίλους μας χριστιανούς,και αυτό είναι κάτι που δεν το συναντάς εύκολα στην Ευρώπη.Επίσηςη κόρη μου τρελαίνεται και αδημονεί για τα Χριστούγεννα.Ετσι διαρκούν περίπου ως...το Πάσχα!» καταλήγει.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=368595&dt=21/11/2010#ixzz15xnFaG8z
