Συνεχώς βλέπω αναρτήσεις για καταγγελίες ,για το πόσο διεφθαρμένο είναι το Ελληνικό κράτος , για τους πρώην πρωθυπ
ουργούς και κυβερνήσεις (πόσο κακοί ήτανε) για το πόσο έχουμε τα χάλια μας σαν λαός και για να μην μακρηγορώ όλα αυτά τα απαισιόδοξα που μας απαξιώνουν και απογοητεύουν πάρα πολύ σαν λαό και ιδιαίτερα εμάς τους νέους που προσπαθούμε μέσα από αυτή την δύσκολη (ίσως και τραγική) εποχή που περνάμε σαν κράτος να βρούμε τον τρόπο να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας (ή έστω κάποια από αυτά).Έχω φτάσει στο σημείο μάλιστα πολλές φορές να αναρωτιέμαι με αυτά που διαβάζω για το πού ζώ , πού είναι αυτά για τα οποία μας συμβούλευαν οι γονείς μας και τα οποία θα "αντιμετωπίζαμε" όταν μεγαλώσουμε και θα κάνουμε και εμείς οικογένεια θα έχουμε την δικιά μας δουλειά κτλ. Για να καταλήξω πολλές φορές σκέφτομαι να σταματήσω να διαβάζω τρομακτικό , να ζώ στον κόσμο μου και να μήν με απασχολεί τίποτα απ αυτά που προ ανάφερα να αντιμετωπίζω την καθημερινότητα μου προσπαθώντας για το καλύτερο και όπου βγει. Ίσως η σκέψη μου να παραπέμπει σε απάθεια για ότι συμβαίνει γύρο μου΄, σε "παρτακισμό" ή ακόμα και σε κάποια μορφή εθελοντικού σκοταδισμού αλλά εκεί ψάχνει να βρει διέξοδο ο εαυτός μου μή μπορώντας να κάνει και πάρα πολλά για να αλλάξει κάτι τώρα.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
