Είχαμε βλέπετε πολλά περιστατικά αιφνιδίων θανάτων στην οικογένεια και σε νέες ηλικίες.
Ο πατέρας μου οικονομικά ανήκει στη μεσαία τάξη, ποτέ δεν έκλεψε ούτε μια δραχμή από κανέναν, μας σπούδασε με χίλιες στερήσεις, δυο παιδιά σε διαφορετικές πόλεις…Δεν το κρύβω ότι στερήθηκα πολλά ως φοιτήτρια, πολλές φορές και τα στοιχειώδη, αλλά ποτέ δε στενοχώρησα του! ς γονείς μου, ποτέ δε τους το έδειξα. Πήρα το πτυχίο μου, έκανα και την ειδικότητα που λάτρευα, κοντά σε φοβερούς γιατρούς, πραγματικούς δασκάλους, που τους οφείλω πολλά, τόσο για τις γνώσεις που αποκόμισα, όσο και για την Ηθική που με δίδαξαν, την αγάπη προς τον άρρωστο, την αγάπη για την επιστήμη που σπούδασα. Με τον τίτλο της ειδικότητας στο χέρι στήθηκα στην ουρά του ταμείου ανεργίας για τέσσερις μήνες, να ζητιανεύω το ελάχιστο αυτό επίδομα, όχι γιατί δεν είχα όρεξη για δουλειά , μα γιατί δεν έβρισκα κάποια θέση. Βλέπετε, ήθελα να γίνω νοσοκομειακός γιατρός αλλά θέσεις πουθενά κι ούτε είχα την οικονομική δυνατότητα να ανοίξω ιατρείο. Το πάλεψα πολύ μέχρι να καταλήξω στο ΙΚΑ. Πήρα θέση επικουρικού γιατρού σε ένα άγονο κέντρο υγείας για λίγο καιρό, πέρασα από την ΜΕΘ ενός πανεπιστημιακού νοσοκομείου ως εξειδικευόμενη (η καλύτερη περίοδος της εργασιακής μου ζωής και η πιο εποικοδομητική) για να καταλήξω τελικά σε ένα υποκατάστημα του ΙΚΑ και με χίλιες στερήσεις και δάνεια να ανοίξω σιγά σιγά το δικό μου ιατρείο. Ποτέ δεν μοίρασα κάρτες του ιατρείου μου στο ΙΚΑ. Ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκα τη θέση μου για να κερδίσ! ω χρήματα. Πέρασα ολόκληρες εβδομάδες με πέντε ευρώ στην τσέπη, να τρέχω πίσω από γραμμάτια, δόσεις και επιταγές. Πολλοί από τους ασθενείς μου, δε γνωρίζουν καν ότι έχω ιδιωτικό ιατρείο. Αυτό από ορισμένους θεωρείται βλακεία, όμως εμένα με κάνει περίφανη. Εδώ και πέντε χρόνια εξυπηρέτησα χιλιάδες ασφαλισμένους, κανείς δεν έφυγε παραπονεμένος, είτε είχε ραντεβού είτε όχι, τους εξέταζα, προσπαθούσα να τους εξηγήσω τι ακριβώς έχουν, να τους συμβουλέψω, πότε με χιούμορ, πότε με φωνές, αλλά πάντα με κριτήριο το καλό του ασθενούς, βασιζόμενη στ! ις κατευθυντήριες οδηγίες που εκδ! ίδει η ευρωπαϊκή καρδιολογική εταιρία για κάθε πάθηση. Κι έχω άριστη σχέση με τους ασθενείς μου, με εμπιστεύονται, γνωρίζουν ότι νοιάζομαι για αυτούς, ότι δεν τους κοιτώ στην τσέπη αλλά στα μάτια… Εδώ και τέσσερις μήνες έληξε η τέταρτη σύμβασή μου μίσθωσης έργου με το ΙΚΑ. Μπορεί κάποια στιγμή να συνάψω μια καινούργια, μπορεί και όχι, δεν εξαρτάται από μένα, ούτε από το πόσοι ασθενείς σε αναζητούν. Ο κόσμος δυσκολεύεται οικονομικά, το νιώθω, μου το λένε, δύσκολα μπορούν πλέον να πληρώσουν ακόμη και μια απλή επίσκεψη. Πολλές φορές δε τους παίρν! ω χρήματα στο ιατρείο μου… και ας ελπίσουμε ότι δε θα μου την πέσει η εφορία γιατί άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας… Τα ταμεία μας χρωστούν ένα σωρό μήνες.. Ο ΟΠΑΔ (ταμείο δημοσίων υπαλλήλων) μας χρωστά ένα χρόνο. Δεν φταίνε αυτοί, λένε, αλλά το υπουργείο οικονομικών δεν τους δίνει χρήματα.. Τη σύμβαση όμως εγώ με ποιόν την υπέγραψα? Που να βρεις δίκιο. Δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα αντέξω τα έξοδα χωρίς έσοδα, αν κι έχω μάθει στα δύσκολα. Άρχισα και γερμανικά. Μήπως θα ήταν καλύτερα για μένα να φύγω σε άλλη χώρα? Όλα εξετάζονται. Κι ύστ! ερα είναι όλος αυτός ο οχετός και Î! ¿ πόλ εμος από τα κανάλια, από τις εφημερίδες, από τα υπουργεία ….από παντού….Οι γιατροί τα παίρνουν, είναι πλούσιοι, είναι ανήθικοι…ΝΤΡΟΠΗ!!! Δε θέλω να απαντήσει κανείς στην ανάρτησή μου…Επιτέλους σωπάστε! Μην εξευτελίζετε τα πάντα για να τα φέρετε στο επίπεδό σας. Μην κοροϊδεύετε τον κόσμο. Αφήστε τους να εμπιστεύονται και κάποιους μήπως και σωθούν! Είμαι η γιατρός σας, σας έχω σφίξει το χέρι, μαζί περάσαμε τις δυσκολίες, μαζί κερδίσαμε, μαζί χαρήκαμε και τα καλά αποτελέσματα των προσπαθειών σας και θα είμαι πάντα δίπλα σας, γιατί αυτό ονειρεύτηκα από μικρή. Είμαι σίγουρη πως στα λόγια μου όλοι θα αναγνωρίσετε κάποιον που σας βοήθησε, που δεν είναι κλέφτης, που δεν είναι τιποτένιος, που του χρωστάτε ένα τόσοδα μικρό ευχαριστώ, γιατί κάποτε σας στάθηκε. Θα θελα να ξαναδουλέψω για το ΙΚΑ, να βάλω πλάτη, αλλά δε φταίει λένε η έλλειψη γιατρών, γιατροί υπάρχουν….(όπως λεφτά υπάρχουν). Φταίνε τα πλασματικά ραντεβού…! Ναι , τα τριάντα, ή και σαράντα ή και παραπάνω πλασματικά ραντεβού που καθημερινά εξυπηρετούμε στο ΙΚΑ, με τα δέκα λεπτά το πολύ για το καθένα επισήμως. Ασθενή μου, όταν ξανακαλέσεις το 184, το καταλαβαίνεις καλά πως γιατροί υπάρχουν…. Πρόσεχε τον εαυτό σου!
Με ειλικρινή αισθήματα,
Η γιατρός σου,
Ν.Κ
