Μετά τα ελληνικά μετάλλια του Κωνσταντίνου Τσικλητήρα στη Στοκχόλμη το 1912 χρειάστηκε να περάσουν 44 ολόκληρα χρόνια ώστε η Ελλάδα να πανηγυρίσει την κατάκτηση του επόμενου Ολυμπιακού της μεταλλίου. Αυτό ήρθε στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης, σαν σήμερα 26 Νοεμβρίου του ’56 όταν ο επικοντιστής Γιώργος Ρουμπάνης κατάφερε να ανεβεί στο τρίτο σκαλί του βάθρου.
Ένα άγνωστο αλλά ιστορικό ελληνικό μετάλλιο!
Ο αγώνας – στον οποίο συμμετείχαν 19 αθλητές από 12 διαφορετικές χώρες – διήρκησε κάτι παραπάνω από 11(!) ώρες, με τους Αμερικανούς Μπομπ Ρίτσαρντς και Μπομπ Γκουντόφσκι να παίρνουν το χρυσό και το ασημένιο μετάλλιο αντίστοιχα. Ο Έλληνας πρωταθλητής με άλμα στα 4.50 πήρε την 3η θέση κι έγραψε τη δική του ιστορία στο αγώνισμα. Βέβαια, η επίδοση μπορεί πλέον να μοιάζει μικρή ακόμη και για τις γυναίκες, αλλά κάτι οι αλλαγές στα κοντάρια και κάτι οι συνεχής βελτίωση της τεχνικής των αθλητών έχουν αλλάξει πλέον τα δεδομένα στο άθλημα.
Το ιστορικό πάντως μετάλλιο για την Ελλάδα, που επανέφερε και πάλι τη χώρα μας μετά από 44 χρόνια στη ζώνη των Ολυμπιακών μεταλλίων μπορεί να μην είναι τόσο γνωστό στο ευρύ ελληνικό κοινό, όπως επίσης και το όνομα του Έλληνα Ολυμπιονίκη που το κατέκτησε αλλά σίγουρα έχει ιδιαίτερη μνημειακή αξία.
Την ίδια ώρα, ένα μετάλλιο βυθιζόταν…
Μάλιστα όλα αυτά συνέβησαν την ίδια ακριβώς μέρα, όπου έλαβε χώρα ένα ανεπανάληπτο περιστατικό σε Ολυμπιακού αγώνες. Μερικά χιλιόμετρα μακριά από το Ολυμπιακό Στάδιο της Μελβούρνης όπου ο Ρουμπάνης στεφόταν Ολυμπιονίκης, ένας Σοβιετικός Κωπηλάτης, ο Βιατσεσλάβ Ιβάνοφ, κατακτά το χρυσό μετάλλιο στην κωπηλασία στη λίμνη της Μελβούρνης.
Την ώρα όμως που ο… άτυχος αθλητής πήγε να παραλάβει στις όχθες της λίμνης το μετάλλιό του, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες αυτό του έφυγε από τα χέρια και βυθίστηκε στη λίμνη. Έντρομος ο Σοβιετικός αθλητής προσπάθησε να το προλάβει πριν χαθεί αλλά μάταια. Το μετάλλιο βυθίστηκε και έμεινε για πάντα στο πάτο της λίμνης της Μελβούρνης. Ένα περιστατικό άνευ προηγουμένου, με τη δική του ιστορική σημασία…
www.gazzetta.gr
