Η αλήθεια είναι, ότι κανείς δε θέλησε να προκαταβάλει, το τι θα είναι νίκη για την παράταξη του ∙ περισσότερο σαν τακτική ιστιοπλόου παρά σαν κίνηση αποφασιστικού αρχηγού, περίμεναν τον άνεμο για να κινηθούν μαζί του. Ήταν τουλάχιστον, βέβαιο, ότι η διαδικασία αποτίμησης του εκλογικού αποτελέσματος θα θύμιζε, φοιτητικές εκλογές.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κόμμα – «επιστρέφω σε λίγο» (σύμφωνα με κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος δε χωράνε εν μέσω κρίσης σοσιαλιστικές πρακτικές) πανηγυρίζει, διότι παρέμεινε πρώτο, παρά τα σκληρά μέτρα που χρειάστηκε να λάβει. Ο πρωθυπουργός, πριν… Νικολακόπουλος λαλήσει τρείς και εν μέσω πίεσης των spreads, αναγκάστηκε να ορίσει την απώλεια ενός εκατομμυρίου ψηφοφόρων μέσα σε 12 μήνες, ως νίκη. (Παρατήρηση: αξιολόγηση του αποτελέσματος ως ήττα αλλά χωρίς εκλογές, ίσως να ήταν ένα καλύτερο χαρτί στα χέρια του πρωθυπουργού ώστε να πιέσει για ηπιότερα μέτρα προσαρμογής.)
Η Νέα Δημοκρατία πανηγυρίζει, διότι μείωσε τη διαφορά από το πρώτο κόμμα. Στην πραγματικότητα απώλεσε και η ίδια σημαντικό μέρος των δυνάμεων της κι αν ψάχνει για κέρδος, μπορεί να το βρει μόνο στο γεγονός ότι η κ. ΝτόραΜπακογιάννη δεν έδειξε, ακόμη και στη γενέτειρα της, κάποια ανησυχητική για το μέλλον της παράταξης, δυναμική.
Η αριστερά πανηγυρίζει για την αύξηση των ποσοστών του Κ.Κ.Ε. Ίσως να είναι και η μόνη που πραγματικά δικαιούται να το κάνει. Αμετάβλητη στις απόψεις της, εδώ και δεκαετίες δυστυχώς, καρπώνεται μικρό μέρος των απωλειών. Ακόμη και εν μέσω εφαρμογής πληθώρας αντιλαϊκών μέτρων, δείχνει ανίκανη να πείσει το μέσο ψηφοφόρο, να μετακινηθεί από τον καναπέ, Κυριακή μεσημέρι με 25 βαθμούς, όχι για να πάει για καφέ, αλλά για να ψηφίσει (φανταστείτε για να πάει σε πορεία στο Σύνταγμα κουβαλώντας και πανό). Ακόμη όμως και στην αριστερή πτέρυγα της βουλής τα χαμόγελα πρέπει να περιοριστούν άμεσα. Η κατακερματισμένη παράταξη, με τάση διάσπασης, μεγαλύτερη και από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις που κάνουν επιστήμονες στο CERN για το άτομο, δείχνει ανίκανη να εκφράσει επίκαιρο, στοχευμένο και κυρίως ενωμένο και ενωτικό λόγο.
Συμπέρασμα? Όταν αναλογικά λιγότεροι άνθρωποι, προσέρχονται στις κάλπες, από όσους παρακολουθούν κάθε Δευτέρα βράδυ το «Νησί», όλα τα πολιτικά κόμματα έχουν δεχτεί μια συντριπτική ήττα. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θεωρούν τα υψηλά ποσοστά αποχής απειλητικά για τη δημοκρατία ως πολίτευμα. Μάλιστα, τη θεωρώ ως άποψη, τουλάχιστον εκβιαστική αν όχι χειριστική, και ίσως επικίνδυνη. Είναι σίγουρα, όμως, μια προειδοποιητική βολή, απέναντι στον τρόπο που διαχειρίζονται οι παρατάξεις το πολίτευμα κι εκεί έγκειται η απειλή που προανέφερα.
http://www.rethemnosnews.gr/2010-08-31-11-59-49/2190-2010-11-15-08-41-17.html
