Πριν ξεκινήσω, νέτα-σκέτα θα σας πω ότι, σε ό,τι γράψω, θεωρώ ότι όλοι μας, ναι, ακόμη και εγώ, κάπου έχουμε μέσα μας μία ποσότητα ελληνάρα, άρα σε ό,τι γράψω, βάζω και εμένα μέσα...
Όχι, δεν αποφάσισα να γίνω τραγουδιστής και να εκφράσω τα παράπονά μου για την αυστηρή κριτική επιτροπή του X-Factor. Όχι, δεν έτρεξαν δάκρυα από τα μάτια μου, όταν ο κ. Θεοφάνους (ο καλύτερος λαϊκός συνθέτης που υπάρχει στη χώρα), είπε τον Πατρίκ άφωνο, ή όταν η Κατερίνα Γκαγκάκη (έχει κανείς να μου υποδείξει καμία καλύτερη δημοσιοσχετίστρια;) τα είπε χύμα και τσουβαλάτα στην Κίρκη και το ζουμί ήταν, «θα κάνεις ότι λέω αφού ήρθες εδώ. αλλιώς σπίτι σου.» Έβαλα στην πλάτη μου το X-Factor, γιατί από εκεί κατάλαβα, ότι δε θέλουμε διάολε, απλά, να γίνουμε άνθρωποι. Νομίζω ότι αν εμφανιζόταν ποτέ (ίσως σε κάποιο τρελό όνειρο), κάποιος πολιτικός και έλεγε σαν κύρια προγραμματική δήλωση: «Θα αλλάξουμε την νοοτροπία μας καταρχήν...», εκτός του ότι αυτοί που θα τον καταλάβαιναν και θα τον ψήφιζαν, θα ήταν ελάχιστοι πραγματικά, οι περισσότεροι θα ζητούσαν το παραδειγματικό κρέμασμά του στην πλατεία Συντάγματος. Τς, τς, τς... Ακούς εκεί να αλλάξουμε την νοοτροπία μας...
Αλήθεια, πόσο συχνά έχουμε κακολογήσει κάποιον επειδή μας τα είπε χύμα και τσουβαλάτα, για κάτι στο οποίο είχε δίκιο; Αυτό είναι θέμα νοοτροπίας, λάθος για εμένα. Παραδείγματα; Χιλιάδες...
Aνθρωπος του περίγυρού μου... Έχει δουλειά (ακόμα και αυτό θα καταντήσει πολυτέλεια πια), αλλά δεν ασχολείται όπως θα ήθελε ο προϊστάμενός του... Δεν πιάνει στόχους, δεν πάει στην ώρα του, μιλάει στο τηλέφωνο και στο facebook την ώρα που δουλεύει και... όπως είναι λογικό, με το που είπαν τα κεφάλια στον manager του τμήματος, να τους δώσει μια λίστα ατόμων για περικοπές, ο γνωστός μου, ήταν πρώτος με έντονα γράμματα, βελάκια και 4πλοϋπογραμμισμένος. Τον συνάντησα λοιπόν για καφέ και μου είπε: «Aσε, σκασμένος είμαι. Κάνουν περικοπές στη δουλειά και είμαι ο πρώτος στη λίστα, από ότι έμαθα». «Γιατί ρε;» (Αυτό που θα ακολουθήσει, δεν μου το είπε έτσι... Αλλά επιτρέψτε μου να ξέρω το φιλαράκι μου και να ξέρω ότι αυτό σκεφτόταν) «Γιατί, ναι μεν, αργώ συστηματικά να πάω στη δουλειά, ασχολούμαι με τα παιχνίδια του facebook, μιλάω στο τηλέφωνο με γκόμενες και το διάλειμμα από 30 λεπτά το κάνω 8 μήνες, αλλά ρε Aλεξ, δεν τους φτάνει που τους κάνω την τιμή και πάω. Δηλαδή έλεος, οι γύφτοι...»
Είμαι σίγουρος, ότι οι περισσότεροι γελάτε τώρα. Μην μου πείτε, ότι δεν έχετε γύρω σας τέτοιον τύπο. Σας παρακαλώ, δε θα το πιστέψω... Όλοι έχουμε γύρω μας κάποιον, ο οποίος θεωρεί, πως η ζωή είναι άδικη μαζί του, γιατί ενώ όλοι, παλεύουμε πια για τα πάντα, σε αυτόν θα έπρεπε ο Θεός, να τα δώσει όλα έτοιμα και χωρίς κόπο. Υπάρχουν εκεί έξω παιδιά. Δεν είναι αστείο και αν τους πεις κιόλας κάτι του τύπου, «γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι, ποιός νομίζεις ότι είσαι;», θα παρεξηγηθούν, γιατί στο τέλος-τέλος, ποιός είσαι ΕΣΥ φίλε, που θα την πεις σε αυτόν.
Αυτό είναι θέμα νοοτροπίας, αυτό είναι θέμα ελληνικής... άστο... είπα δε θα βρίσω σε αυτό το άρθρο... Θέμα ελληνικής νοοτροπίας είναι όταν περιμένω να πάρω ποπ-κορν στο σινεμά κάνα μισάωρο και κάποιος έρχεται και στέκεται δίπλα στον πρώτο και πάει να χωθεί, θέμα νοοτροπίας είναι ο κλασσικός ελληνάρας που σε γειτονιές όπως η Κυψέλη, κρατάει θέση για το αυτοκίνητό του έξω ακριβώς από την πόρτα του σπιτιού ή του μαγαζιού του με ένα σάπιο παπί την ώρα που εσύ ψάχνεις 40 λεπτά για παρκινγκ, θέμα νοοτροπίας είναι ότι όλοι μιλούν στους σερβιτόρους μίας καφετέριας που θα αφήσουν το αστρονομικό ποσό των 2-5¤, λες και είναι το χειρότερο σκουπίδι, θέμα νοοτροπίας είναι τα αγρόγιδα που συναντάει ο Μαξ στις ΚΡΕΠΕΣ, τα οποία ενώ τρώνε εκεί τουλάχιστον μία φορά τη βδομάδα, όταν τους λέει: «καλησπέρα. ΠΟΣΕΣ κρέπες;», απαντούν «Μία γλυκειά με σοκολάτα, μπισκότο...», θέμα νοοτροπίας είναι το ότι περνάει κάποιος έξω από το σπίτι μου με τη μουσική τέρμα στις δυόμιση τα χαράματα χωρίς να σέβεται κανέναν και τίποτα. Όλα αυτά είναι θέμα νοοτροπίας ελληνικής και το χειρότερο είναι ότι ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ, όχι δεν μπορούμε.
Και πού κολλάει το X-Factor φίλε Aλεξ;
Θα σας πω... Έχουμε ακούσει κατα καιρούς, ότι η τηλεόραση, ενώ θα μπορούσε να κάνει πολύ καλό, κάνει πολύ κακό. Η τηλεόραση σε όλες τις τις διαστάσεις δυστυχώς. Και σε αυτούς που βλέπουν και σε αυτούς που συμμετέχουν.
Δεν έχω κρύψει, ότι παρακολουθώ το X-Factor, γιατί ίσως είναι το πιο σοβαρό talent show που υπάρχει στον κόσμο, γιατί δεν παίζει ρόλο, αν βρίζεις, αργείς να κοιμηθείς ή δεν τα έχεις καλά με τους συμπαίκτες σου και με τον παρουσιαστή, αλλά αν έχεις φωνή, potential και star quality.
Παρακολούθησα λοιπόν την προηγούμενη εβδομάδα, τα παράπονα της Κατερίνας Γκαγκάκη σε παίκτριά της, την Κίρκη και την προσπάθεια όλου του πάνελ των κριτών να την πείσουν, ότι όταν ένας άνθρωπος έχει στόχο να γίνει καλλιτέχνης, θα βγει να τραγουδήσει ακόμα και με πυρετό και ναι, κάποιες φορές, θα ξεχάσει και τη ζωή του, για να επιτύχει τους στόχους του... Η Κίρκη λοιπόν, είναι μια ελληνίδα, στην οποία προσπαθούν να αλλάξουν την νοοτροπία... Κρατήστε το αυτό.
Σήμερα, παρατήρησα την ίδια κριτή, να παραπονιέται πάλι(!) σε μία παίκτριά της, διότι λέει τα μόνα που κάνει είναι, στούντιο, χορός, πρόβα στο ξενοδοχείο αυτά που έμαθε, ύπνος και δώσ΄ του πάλι από την αρχή. Για την ιστορία, η κοπέλα αυτή, κατάγεται από τον Καναδά και ήρθε στην Ελλάδα, από την οντισιόν της Αμερικής. Είναι ένας άνθρωπος λοιπόν, που έχει μεγαλώσει στο εξωτερικό, με άλλα ιδανικά. Στην Αμερική, όντως θεωρώ ότι οι άνθρωποι είναι κοιμισμένοι και όχι ανοιχτόμυαλοι και ότι καταπίνουν αμάσητο ό,τι τους λένε, χωρίς καμία επεξεργασία. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι ξέρουν πώς να δουλεύουν, πώς να θέτουν στόχους και να τους πετυχαίνουν, πώς να βάζουν το κεφάλι κάτω και να μην το σηκώνουν μέχρι να πετύχουν αυτό που θέλουν. Να σημειώσω εδώ, ότι ο Σάκης Ρουβάς, απλώς μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το σεβασμό τον οποίο τρέφω γι΄ αυτόν στο σημερινό live, λέγοντας, ότι «δε βλέπω που είναι το κακό, στο να είναι απλά συγκεντρωμένη στο στόχο της και μόνο εκεί...»
Εύχομαι η Νίκη (έτσι λέγεται η εργασιομανής παίκτρια), να παραμείνει στην Ελλάδα (γιατί για εμένα είναι η φετινή Ήβη Αδάμου) και να κάνει καριέρα. Ελπίζω παρόλα αυτά να μην αρχίσει να σκέφτεται ελληνικά, γιατί δε θέλουμε άλλους ελληνάρες. Νομίζω ότι ένα πράγμα που αυτή η χώρα χρειάζεται σε μεγάλο βαθμό, είναι άνθρωποι με λογική εξωτερικού, που δε θα γίνουν Έλληνες στον τρόπο σκέψης. Έχουμε αρκετούς νομίζω, δε θέλουμε άλλους.
Alex Ηλιάδης
Υ.Γ1.: Πιστεύω δε, ότι ένας από τους λόγους που παραιτήθηκε ο Γιώργος Λεβέντης, από τις διοικητικές θέσεις που είχε στον Όμιλο ΑΝΤ1, ήταν πως ένιωσε ότι αδυνατεί να αναπνεύσει με τόσο ελληνάρα γύρω του. Και όπως και να το κάνουμε, για έναν άνθρωπο που έχει κάνει τόσα πράγματα στη ζωή του και με τόσο μεγάλους καλλιτέχνες, είναι πολύ...
Υ.Γ2.: Ο Νίκος Μουρατίδης, προσπαθεί συχνά πυκνά τον κόσμο να μη σκέφτεται έτσι, αλλά μάταια...
