Και οι Έλληνες έτρωγαν ένα είδος στρογγυλής πίτσας που αποκαλούσαν μάζα, ενώ οι Ρωμαίοι μαγείρευαν πίτες ζυμαρικών που ονόμαζαν πλακέντα και όφα. Η τελευταία παρασκευαζόταν από κριθάρι και νερό. Στις θρησκευτικές τελετές των πρώτων χριστιανικών χρόνων χρησιμοποιούνταν άζυμα ψωμιά σε κυκλικό σχήμα.
Γύρω στο έτος 1000 άρχισαν να μιλούν για picea (ψωμί λεπτό και στρογγυλό, αρτυσμένο με λάδι ή λαρδί και βότανα). Λίγο αργότερα η λέξη picea έγινε πίτσα, αλλά το σημερινό κλασικό σχήμα της το οφείλουμε στους φουρνάρηδες της Νάπολης του 18ου και 19ου αιώνα καθώς και στην εισαγωγή της ντομάτας από την Αμερική.
Η στρογγυλή φόρμα με τα χοντρά και ανασηκωμένα άκρα επέτρεπε στην πίτσα να διπλώνεται σε τρίγωνο για να συγκρατεί τη στρώση της ντομάτας και να διατηρείται ζεστή, ώστε να την τρώει κάποιος στο δρόμο.
http://www.topeiraxtiri.blogspot.com/
