Ο καθένας σύμφωνα με τα προσωπικά του θέλω, τους στόχους του, την προσωπικότητά του, επιλέγει πως θα κινηθεί στη ζωή του. Διαλέγει αν με τα πχ 5000ε που διαθέτει περάσει μια νύχτα στα μπουζούκια, αγοράσει μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, επενδύσει σε κάποια επιχείρηση ή τους βάλει φωτιά και τα κάψει. Υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι, χαρακτήρες και χαρακτήρες, επαγγέλματα και επαγγέλματα.
Υπάρχει ιδιωτικός και δημόσιος τομέας. Μέχρι εδώ θα μου πεις, ευχαριστώ για τα νέα που μου είπες. Υπομονή και θα φτάσουμε και στην "ταμπακέρα". Για να ζήσεις στην κοινωνία, πρέπει να δουλέψεις. Εάν είσαι γόνος εφοπλιστών, βιομήχανων, άραβα μπαμπά με πετρελαιοπηγές, το επάγγελμα σε έχει, ήδη, διαλέξει. Στις περισσότερες υπόλοιπες καθημερινές περιπτώσεις, διαλέγεις εσύ το επάγγελμά σου. Επιλέγεις αν στα 18 σου, που τελειώνεις το λύκειο, συνεχίσεις σε ανώτατες ή ανώτερες σπουδές ή βγεις στην αγορά εργασίας δουλεύοντας σε μαγαζιά, τουριστικές επιχειρήσεις κλπ. Με παρακολουθείς; Ωραία. Πάμε τώρα. Όλα τα επαγγέλματα δεν είναι ίδια, δεν προσφέρουν όλα την ίδια αξία στην κοινωνία και στον άνθρωπο, δεν έχουν τις ίδιες απαιτήσεις, τα ίδια δεδομένα, την ίδια βάση, την ίδια πολυπλοκότητα, τον ίδιο χρόνο που πρέπει να αφιερώσεις, την ίδια αναγκαιότητα...
Σταματάω εδώ, μπορώ να πω κι άλλα "ίδια" όμως. Συμφωνείς μέχρι εδώ; Φυσικά σύμφωνείς. Δεν είναι το ίδιο το να δουλεύεις delivery και το να κάνεις εγχείρηση ανοιχτής κοιλίας, έτσι δεν είναι; Όλοι πληρωνόμαστε απ' τον εκάστοτε εργοδότη για τις υπηρεσίες που προσφέρουμε. Προσφέρουμε όμως όλοι τις ίδιες υπηρεσίες; Σκέψου το.
Ο εκπαιδευτικός που θα σου μάθει πως να γράφεις το όνομά σου και πόσο κάνει 1+1, έχει βγάλει τα μάτια του στο γυμνάσιο και στο λύκειο για να πετύχει τέτοιο βαθμό, ώστε να περάσει σε κάποια φιλοσοφική σχολή, στην οποία θα φάει 4-5 χρόνια, δίνοντας εξετάσεις σε 5-9 μαθήματα κάθε εξάμηνο, κάνοντας εργασίες στο πανεπιστήμιο και σε σχολεία, πειράματα, να διαβάζει και να μαθαίνει βιβλία 500+ σελίδων, να παρακολουθεί 3-9 ώρες καθημερινά μαθήματα και εργαστήρια, να παρακολουθεί διαλέξεις κλπ κλπ. Να μην συνεχίσω, κατάλαβες τι θέλω να πω. Όλα αυτά σημαίνουν πως θα στερηθείς συγκεκριμένα πράγματα και θα αφοσιωθείς στους στόχους σου. Συνεχίζω. Πολλοί επιλέγουν να κάνουν και μεταπτυχιακά ή διδακτορικά, άλλα 2-5 χρόνια. Και για να σε προλάβω. Ναι. Αν έχεις μεταπτυχιακό ή διδακτορικό, παίρνεις άλλα 100-150ε το μήνα στο μισθό σου. Να μην ξεχάσω να πω ότι το κόστος της όλης κατάστασης ως εδώ (νοίκια, σπουδές), είναι γύρω στα 7000ε, συντηρητικά, το χρόνο, συν 5-6000ε που κοστίζει το φθηνότερο μεταπτυχιακό. Περίμενε όμως. ΑΚΟΜΑ δεν έχεις αρχίσει να αμοίβεσαι απ' το επαγγελμά σου! Και είσαι περίπου 24-28 χρονών.
Μετά, έρχεται ο ΑΣΕΠ, κάθε 2 χρόνια, στον οποίο για να πείς ότι είσαι διοριστέος και άρα διορίζεσαι με αρχικό μισθό 1100ε, πρέπει να είσαι ΑΡΙΣΤΟΣ. Αν κάποιος δεν με πιστεύει, ας δει πόσοι διορίζονται από τον ΑΣΕΠ κάθε χρόνο και με τι βαθμούς. Εν τω μεταξύ, έχεις φτάσει 28-30 και αν πάνε όλα καλά και πετύχεις και στον ΑΣΕΠ και δεν αλλάξει και το νομοθετικό πλαίσιο, συγχαρητήρια, διορίζεσαι! Και κατά πάσα πιθανότητα σε κάποια περιοχή στην άλλη άκρη της Ελλάδας, στην οποία και πρέπει να μείνεις για 3 χρόνια, σ' αρέσει δεν σ' αρέσει. Νόμος, δεν φταίω εγώ.
Ναι, και παίρνεις 1100ε το μήνα, το είπαμε. Αλλά ας τα ξεχάσουμε όλα αυτά! Το καλύτερο ξεκινάει όταν μπαίνεις στην τάξη. Τα παιδιά σου σού χαμογελάνε, με τα αγουροξυπνημένα ματάκια τους να λάμπουν, σε αγκαλιάζουν όταν τους λές πως θα πάτε εκδρομή στην πλατεία, τσιρίζουν όταν κάποιος συμμαθητής τους τούς πάρει τη γόμα, χειροκροτούν τους συμμαθητές τους όταν εκφωνούν τα ποιήματα την 28η Οκτωβρίου, πεισμώνουν όταν νιώθουν ότι αδικούνται, αγανακτούν κάθε φορά που τους λες "επανάληψη", σε γλυκοκοιτάζουν και χαϊδεύονται μπας και γλυτώσουν την ορθογραφία για σήμερα-αλλά δεν τη γλυτώνουν!-, σε φιλάνε και κλαίνε όταν τελειώνει η σχολική χρονιά και φωνάζουν με μια φωνή "Κύριε, θα είστε εδώ και του χρόνου; Σας παρακαλούμεεεε!". Γι αυτό είμαι εκπαιδευτικός κύριε. Και όχι μόνιμος, ακόμα! Γιατί μ' αρέσει να προσφέρω, να βλέπω το παιδί σου στην πρώτη Δημοτικού να μην ξέρει να δένει τα κορδόνια του και στην Τρίτη Λυκείου να γράφει δοκίμιο 500ων λέξεων με θέμα το ρατσισμό, την πνευματικότητα και την ηθικότητα. Κι όλα αυτά κύριε, δεν πληρώνονται.
Αν επιμένεις να λες ότι παίρνουμε πολλά λεφτά, ξαναδιάβασε το άρθρο. Ή μάλλον άστο.
Εκπαιδευτικός.
