καταρρέοντας παίρνει μαζί της και όλους αυτούς που πάλεψαν,που αγωνίστηκαν για μια καλύτερη ζωή και ένα καλύτερο αύριο.Το αύριο ήρθε αλλά είναι κλάσης χειρότερο απο αυτό που περιμέναμε.Για εμάς δεν ανησυχώ,έτσι ξεκινήσαμε.Απο την αρχή έτσι ήταν.Με τα όσα πτυχία με τα όσα μεταπτυχιακά έτσι μας μάθανε πως θα ήταν απο εκεί και πέρα...μια γενιά των ''τόσων''ευρώ. Αλλά δεν είχαμε και άλλη επιλογή,δεν παλέψαμε και ποτέ για αυτά.Αυτοί οι άνθρωποι όμως που έκανα αγώνες?Που πέρασαν μια ζωή δουλεύοντας για κάτι καλύτερο για αυτούς και τα παιδιά τους?Ε!αυτούς τους ανθρώπους βλέπουμε λοιπόν να καταρρακώνονται,να τους κόβονται επιδόματα και μισθοί να φοβούνται για την θέση, την οποία έχουν χρόνια, οτι μπορεί να χαθεί απο τη μια μέρα στην άλλη.Οι άνθρωποι αυτοί που μετρούσαν σαν τους φαντάρους τις μέρες μέχρι την σύνταξη τώρα μετράνε την ανάσα τους μήπως και έρθει η σειρά τους στον ΟΑΕΔ.Δεν ξέρω αν είμαι έξαλλη,λυπημένη,οργισμένη ή απλά αναρωτιέμαι.Αναρωτιέμαι διότι στα 26 μου,μετά απο 4 χρόνια σπουδών και εργασίας στο εξωτερικό,θέλω να πιστεύω οτι οι ορίζοντές μου διευρύνθηκαν και βλέπω τα γεγονότα απο τελείως διαφορετική σκοπιά.ήθελα πάντα να πιστεύω οτι η εξέλιξη που μας μάθαιναν στα σχολεία θα ήταν καθολική.Απο ότι βλέπω όμως η μόνη εξέλιξη ήταν αυτή των μηχανών παντός τύπου. Άκουσα πατέρα στον 21 αιώνα να λέει ''ας περάσει παιδί μού αυτή η χρονιά και βλέπουμε για τις σπουδές σου'',άκουσα μάνα να λέει ''βρήκες αγόρι μου καμιά δουλίτσα να βγάζεις το χαρτζιλίκι σου?'' άκουσα πατέρα να λέει σε φίλο του ''κάτι πολυτέλειες που θελουν αυτά τα παιδιά,μου ζητάει η κόρη μου κάτι μεταπτυχιακά και τέτοια,μα είμαστε εμείς τώρα για επιπλέον σπουδές και βόλτες στα εξωτερικά?''Αυτά ειπώνονται σε μια εποχή που η Ελλάδα είναι στην ευρωπαική ένωση και χρησιμοποιεί κοινό ευρωπαικό νόμισμα.Σε μια εποχή που η γνώση είναι δικαίωμα και αναπόσπαστο κομμάτι ενός ολοκληρωμένου ανθρώπου,κατάντησε πολυτέλεια.Μήπως δεν είναι τυχαίο?Μήπως είναι καλύτερα να μαζευτούν σε μια χώρα αναλφάβητοι και αμόρφωτοι?ώρες ώρες λυπάμαι που εγώ ζω καλά με όλες τις ανέσεις,επείδη επιλέχθηκα απο μια εταιρία λόγω των προσόντων μου και όχι επειδή είμαι κόρη κάποιου,ενώ οι οι δικοί μου άνθρωπο υποφέρουν.Νιώθω άσχημα που εγώ κερδίζω πολύ μεγαλύτερο μισθό απο τους διορισμένους εκπαιδευτικούς της χώρας μου,( αυτό που και εγώ θα γινόμουν σύμφωνα με τις σπουδές μου),εκπαιδευτικοί που ευθύνονται για το μέλλον των παιδιών,που δυστυχώς όμως χωρίς χρηματικό κίνητρο δεν έχουν κανένα άλλο για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.Και ναί λέω με βάση τα προσόντα γιατί στην χώρα μου συμβαίνει ακόμα σε κάποιες περιπτώσεις το αντίθετο-οι γνωριμίες παίζουν ρόλο και όχι τα προσόντα.Μα είναι δυνατόν το 2010?Και τότε γιατί παλεύουμε εμείς απο το σχολείο ακόμα?Εφόσον δεν έχει σημασία τι ακριβώς μαθαίνεις να κάνεις σωστά αλλά ποιανού παιδί είσαι,τότε μπορούμε απλα να παίρνουμε το απολυτήριο και όσοι είναι παιδιά κάποιων να τακτοποιούνται.Οι υπόλοιποι απλά ας ψάξουν να βρούν την μοίρα τους-λές και οι υπόλοιποι δεν είναι παιδιά κάποιων-απο πού κατάγονται?Νιώθω άσχημα που ακόμα και τώρα κατά την διάρκεια των εκλογών γίνονται τα ίδια μικροπρεπή γεγονότα όπως ''τότε'',που κυνηγούσαν για μια ψήφο λές και οι πολίτες δεν έχουν γνώμη και άποψη.Είναι τόσα πολλά αυτά που με λυπούν και με κρατάνε μακρια απο την ίδια μου την χώρα,στην χώρα στην οποία θα ήθελα πολύ να ζήσω και να δουλέψω και παράξω όπως ακριβώς έκαναν και οι γονείς μου.Δυστυχώς όμως οι γονείς μου δεν έχουν άλλο την δυνατότητα να με ''ταίζουν'' και άρα εγώ δεν μπορώ να επιστρέψω ακόμα. Δεν θέλω να λέω λόγια έτσι απλά ''έξω απο τον χορό'',απλά παραθέτω τις σκέψεις μου διότι θέλω δεν θέλω κάθε μέρα η χώρα μου βρίσκεται στο προσκήνιο σε κάθε ξένο κανάλι ειδήσεων.
Όταν με αναγνωρίζουν σαν ελληνίδα μου κάνουν όλοι την ίδια ερώτηση :πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα?κρίση ε? Πού είναι τα χαρμόσυνα και θετικά νέα για την Ελλάδα?Γιατί τόση μαυρίλα και τόση απαισιοδοξία?όχι δεν θέλω να τους ακούω άλλο να με ρωτάνε σαν να λυπούνται,δεν πρέπει να μας λυπούνται εμάς τους ΈΛΛΗΝΕΣ.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
