Ο πρόεδρος Χου Ζιντάο ενσαρκώνει το... κινεζικό όνειρο, αφού ξεκίνησε από χαμηλά και χωρίς τίποτα να προϊδεάζει για τη μετέπειτα ανέλιξή του, έφτασε με επιμονή και τις κατάλληλες επιλογές να ηγείται της χώρας που ετοιμάζεται στα επόμενα 25 χρόνια να εκθρονίσει τις ΗΠΑ και να γίνει η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο. Παρότι ο 68χρονος ηγέτης είχε πάρει από τον προκάτοχό του Ζιανγκ Ζεμίν τις βασικές κατευθύνσεις για τη διακυβέρνηση της χώρας, ο νυν πρόεδρος φρόντισε να τις «εμπλουτίσει» βάζοντας την προσωπική του σφραγίδα. Επηρεασμένος από τα φτωχικά παιδικά του χρόνια αλλά και τη θητεία του ως κυβερνήτη στην υπανάπτυκτη επαρχία Γκουιζού, έριξε εξ αρχής το βάρος σε ορισμένα φιλολαϊκά μέτρα και στην εκπαίδευση.
Πρώτο του μέλημα, ωστόσο, ήταν η ανάπτυξη της κινεζικής οικονομίας χωρίς ιδεολογική ατζέντα και η προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής με τη ματιά ενός μάνατζερ.
Ο Ζιντάο, ως ρεαλιστής, επεδίωξε να διαμορφώσει τις κρατικές δομές έτσι ώστε η ανάπτυξη να στηρίζεται στην ελεύθερη οικονομία με την ενεργό συμμετοχή του -αναδυόμενου στην Κίνα- ιδιωτικού τομέα. Ταυτόχρονα, έδωσε έμφαση στην ενέργεια και το εμπόριο, δημιουργώντας ένα ευρύτατο δίκτυο «συνεργαζόμενων» κρατών, το οποίο απλώνεται σε όλες τις ηπείρους και δεν γνωρίζει πολιτικούς φραγμούς. Με αυτό το άνοιγμα προς το εξωτερικό, η Κίνα αυτήν τη στιγμή διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα συναλλάγματος παγκοσμίως, ύψους 2,65 τρισ. δολαρίων, οι κρατικές επιχειρήσεις της «καταβροχθίζουν» την πλειοψηφία των φυσικών πόρων σε πολλές χώρες και έχει μετατραπεί από υποδοχέα κεφαλαίου σε περιζήτητο επενδυτή.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη που υπέστησαν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης έχουν στραφεί για βοήθεια στο Πεκίνο, που υπογράφει αδιάκοπα νέες συμφωνίες. Μόλις πριν από λίγες ημέρες ο Σαρκοζί εξασφάλισε από τον Ζιντάο συμβόλαια ύψους 14 δισ. ευρώ για την παραγγελία 102 Airbus και αρκετές διακρατικές συμφωνίες. Η Ρωσία προχώρησε σε συνεργασία για την Ενέργεια με το Πεκίνο, τον μεγαλύτερο καταναλωτή ρωσικού πετρελαίου. Αλλά και ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, προώθησε τον διπλασιασμό των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών στα 100 δισ. δολάρια ετησίως, με χρονικό ορίζοντα το 2015.
Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, ο Κινέζος πρόεδρος θέλησε να μετατρέψει το κόμμα από «επαναστατικό» σε κυβερνών και προώθησε την αναδιοργάνωση των κομματικών δομών, επενδύοντας όμως ταυτόχρονα στους μηχανισμούς προπαγάνδας.
Στο προεδρικό... μενού δεν περιλαμβάνονται οι πολιτικές ελευθερίες, καθώς είχε καταστείλει με άγριο τρόπο την εξέγερση των Θιβετιανών το 1989, από τη θέση του κομματικά διορισμένου τοπικού άρχοντα και ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να στηρίξουν την κεντρική εξουσία κατά τη διάρκεια των αιματηρών επεισοδίων στην Τιενανμέν.
Την ίδια σιδηρά πυγμή δείχνει στην επιτήρηση των ΜΜΕ αλλά και απέναντι στους αντιφρονούντες, όπως αποδείχτηκε πρόσφατα με τον νομπελίστα Λιου Σιαομπό.
Ο Κινέζος ηγέτης γνωρίζει καλά ότι οι προειδοποιήσεις των αναλυτών για κίνδυνο πληθωρισμού και ανεξόφλητων δανείων δεν είναι κενές περιεχομένου. Το πακέτο στήριξης ύψους 600 δισ. δολαρίων που χορήγησε το κράτος για να περιορίσει τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ενδέχεται μακροπρόθεσμα να υπονομεύσει την αναπτυξιακή πορεία της Κίνας, διότι χρηματοδοτήθηκε κυρίως μέσω δανείων.
