Λες κι είναι αυτό το πρόβλημά μας . Δε θα υποτιμήσω κανένα σας , δε με νοιάζει αν ξέρετε να γράφετε σώστα ή όχι . Αυτό όμως που με καίει είναι που στα σχολεία μας υπάρχουν παιδάκια τρομαγμένα , παρατημένα , που διψουν για αγάπη , για αγκαλιά , για ένα μπράβο , μια μάμα και ένα μπαμπά .Κάποια από αυτά δε θέλουν να γυρίσουν το μεσημέρι σπίτι τους , ΑΚΟΥΤΕ ; Είναι τόσο πληγωμένα . Σας έχουν ανάγκη όπως και έμας τους έκπαιδευτικούς . Ας συνεργαστούμε επιτέλους . Κι εσείς που μόνο από το λαιμό δε μας έχετε ακόμα πιάσει , κάντε τον κόπο μια φορά να τα ρωτήσετε τι τους λείπει . Ή μήπως φοβάστε την απάντηση ; Κοιτάξτε τα μια φορά στα μάτια και πειτε τους συγνώμη που χωρίς καμιά ντροπή τα αφήνετε να μεγαλώνουν μόνα τους .Είναι πολύ εύκολο να μεταθέτετε αλλού τις ευθύνες, τις δικές σας όμως πότε θα τις αναγνωρίσετε ; Όταν μεγαλώσουν θα είναι πια αργά και τότε ποιον θα βρίσετε ; Το δάσκαλο πάλι ; Κάντε το τώρα : ΑΓΑΠΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ .
Μια δασκάλα που καθημερινά πασχίζει να στείλει τους μαθητές της στο σπίτι τους ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ .
